بررسی کیفیت هوای داخل منازل مسکونی منطقه ۱و۵ شهر تهران از نظر ذرات معلق هوا

رشد جمعیت، توسعه شهرنشینی و تغییر در روش زندگی مردم موجب بروز مشکلاتی، از جمله آلودگی های محیط زیست شده است. امروزه شهرهای بزرگی مثل تهران با مشکلات زیادی از جمله آلودگی هوا که روز به روز افزایش می یابد مواجه هستند. مطالعه آلودگی هوا شامل بررسی مشخصه های کیفیت هوا در محیط های بسته و باز است. از آنجایی که بخش اعظم زمان مردم در منازل و فضاهای بسته سپری می شود، توجه به کیفیت هوای داخل وشناسایی عوامل آلوده کننده هوا در چنین محیط هایی دارای اهمیت ویژه ای می باشد. ذرات معلق هوا یکی از مواد آلاینده هواست که آثار بهداشتی متعددی، نظیر آلرژی را برای سلامت انسان به دنبال داشته و در تحقیق حاضر مدنظر قرارگرفته است.بدین منظور میزان غلظت این آلاینده در منازل مسکونی ۱و ۵ شهرداری در ۲۰ایستگاه (موقعیت اندازه گیری در منازل مسکونی ) مورد سنجش و بررسی قرارگرفته است. براساس اندازه گیری های انجام شده، به طور کلی میزان ذرات معلق(PM۱۰) در ایستگاه های مجاور خیابان بیش از ایستگاه های داخل کوچه در هر دو منطقه بوده است. میانگین غلظت ذرات معلق (PM۱۰) در ایستگاه های تعیین شده در منطقه ۵ بیش از منطقه ۱ بوده است. میزان ذرات معلق (PM۱۰) در ایستگاه های تعیین شده در منازل مسکونی یک طبقه از طبقات دیگر بیشتر بوده است.. در دو منطقه مذکور مقادیر ذرات در دو اندازه ۵/۲ و ۱ میکرون ارزیابی شده که مقادیر مربوط وجود ارتباط معنی دار بین PM۱۰ و PM۲.۵ و PM۱ را مشخص کرده است، به نحوی که هنگامی که مقادیر PM۱۰ بالا بوده، مقادیر PM۲.۵ و PM۱ نیز بالا بوده و بیشترین غلظت مربوط به ذرات با اندازه ۱ میکرون و کمترین غلظت مربوط به ذرات با اندازه ۱ میکرون بوده است. روش های کنترل آلاینده مذکور شامل کنترل منابع تولیدکننده ذرات، تهویه مناسب، پاکیزه نگه داشتن منازل، استفاده از تجهیزات مناسب برای بهبود کیفیت هوای داخل منازل، حل کردن مشکلات طراحی و ساخت و نگهداری ساختمان است.

Keywords:

Indoor air quality , Measurement stations , Particle matter , Region ۱ and ۵ of Tehran