تعیین ردپای اکولوژیکی در نواحی شهری پرتراکم و بلندمرتبه (نمونه مورد مطالعه:محله الهیه تهران)

هدف این تحقیق، ارزیابی آثارمحیط زیستی افزایش تراکم جمعیتی و ساخت و سازهای شهری، بخصوص بلند مرتبه سازی در نواحی و محله های شهری است. نمونه مورد مطالعه این تحقیق، محله الهیه یکی از معروف ترین نواحی توسعه ساختمان های بلند در شهر تهران است. ابتدا مقایسه روند تغییرات کاربری های محله الهیه نشان داد که در فاصله سالهای ۱۳۵۸ و ۱۳۸۴ اراضی ساخته شده در حدود ۵/۲ برابر افزایش و متعاقبا زمینهای سبز و باز به میزان ۷/۱ برابر کاهش داشته است. این کاهش به عنوان یکی از مهم ترین آثار محیط زیستی افزایش ساخت و ساز های محله شناسایی شد.سپس با استفاده از روش "ردپای اکولوژیکی" مشخص شد که میزان "زمین مصرف شده" برای تامین نیاز های مصرفی ساکنان ناحیه الهیه درسال ۱۳۸۴ بیش از ۵ برابر مساحت ناحیه و۶/۱ برابر کل مساحت شهر تهران بوده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که توسعه محله الهیه سهمی بسیار فراتر از ظرفیت محیط زیستی خود مصرف می کند. همچنین در برنامه های توسعه محله، افزایش فضاهای سبز و باز برای جبران آثار افزایش فضاهای پر یا ساخته شده پیش بینی نشده است.در نهایت مشخص شد که روش"ردپای اکولوژیکی" می تواند به عنوان ابزار مناسبی برای ارزیابی و مقایسه کل آثار محیط زیستی در مقیاس توسعه های درون شهری برحسب معیار و واحدی مشترک یعنی"زمین" تطبیق و تعمیم یابد.

Keywords:

آثار محیط زیستی , ردپای اکولوژیکی , فضاهای پر , فضاهای های سبز و باز , مصرف زمین