تاثیر دین داری بر کیفیت زندگی با میانجیگری متغیر مشارکت و اعتماد اجتماعی (مورد مطالعه منطقه پردیسان قم در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۹)

کیفیت زندگی و ضرورت پرداخت به آن یکی از موضوعات اساسی است که چگونگی زیست اجتماعی را مورد بررسی قرار می دهد. عوامل مختلفی هستند که بر کیفیت زندگی اثرگذارند در این بین، دین داری یکی از منابع اثرگذار در کیفیت زندگی تلقی می شود که از طریق میانجی گرهای اعتماد و مشارکت اجتماعی می تواند تاثیرات متفاوتی در کیفیت زندگی داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دین داری روی کیفیت زندگی شهروندان منطقه پردیسان قم از طریق میانجی گرهای اعتماد و مشارکت اجتماعی است. این پژوهش به روش پیمایشی و با ابزار پرسش نامه انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افراد پردیسان قم به تعداد ۲۰۰۰۰۰ نفر بوده است. روش نمونه گیری این پژوهش به شیوه خوشه ای چند مرحله ای در بین ۳۸۴ نفر از شهروندان پردیسان قم انجام گرفته و داده های پرسش نامه ها در نرم افزار آماری ۲۴SPSS و ۲۴ AMOS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج بررسی مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد تاثیر دین داری بر کیفیت زندگی ۰۸/۰، تاثیر دینداری بر مشارکت اجتماعی برابر ۴۷/۰، روی اعتماد اجتماعی برابر ۱۸/۰، مشارکت اجتماعی روی کیفیت زندگی برابر ۲۹/۰، اعتماد اجتماعی روی کیفیت زندگی برابر ۵۵/۰، تاثیر دین داری از طریق میانجی گر مشارکت اجتماعی روی کیفیت زندگی برابر ۱۴/۰، و از طریق اعتماد اجتماعی برابر ۰۹۹/۰ ارزیابی شد. بنابراین فرضیه های تحقیق به غیر از تاثیر مستقیم دین داری روی کیفیت زندگی تایید شده است.

Keywords:

اعتماد بیناشخصی , اعتماد تعمیم یافته , اعتماد نهادی , دین داری , کیفیت زندگی , مشارکت رسمی و غیررسمی