رد پای تئاتر روایی بر سه نمایشنامه محمد یعقوبی

تئاتر روایی که در تقابل با تئاتر ارسطویی است می­کوشد با تکیه بر تغییر و پشت کردن به تمامی عناصر موجود در تئاتر ارسطویی، مخاطبین تئاتر را به سوی شناختی درست هدایت کند. از مهم­ترین تکنیک­ها در تئاتر روایی «بیگانه سازی» است که با شیوه­ های مختلف می­ کوشد با به حداقل رساندن باورپذیری، مخاطب را به تفکر وادارد و او را به سمت قضاوت و داوری رویدادها و اصلاح امور سوق ­دهد. تئاتر روایی با تکیه بر تکنیک بیگانه ­سازی از تماشاگر نقدی روشنفکرانه می­خواهد تا به کسب معرفت و اخذ تصمیمی منطقی منجر شود. اهداف این مقاله کسب آشنایی بیشتر با اصول تئاتر روایی و تاثیرپذیری نمایشنامه­نویسان معاصر ازجمله محمد یعقوبی از تکنیک تئاتر روایی و بنیان ­های فکری آن است.­ همچنین به معرفی شیوه های بیگانه سازی که مهمترین تکنیک تئاتر روایی است پرداخته شده است. در راستای این اهداف کوشش شده است با شیوه توصیفی- تحلیلی و روش کتابخانه­ای سه نمایشنامه از محمد یعقوبی که از نمایشنامه نویسان نوگرا و اثرگذار دهه­ های اخیر در ایران است تحلیل و بررسی شود. این سه نمایشنامه عبارت اند از: یک دقیقه سکوت، نوشتن در تاریکی و زمستان ۶۶.. نتایج بررسی این سه اثر، نشان می­ دهد که او در نمایش­نامه­ هایش از شیوه نمایشی رایج ارسطویی یا کلاسیک به شیوه ­های مدرن نمایشی رو می ­آورد و مشخصه­ های تئاتر روایی و شیوه های تکنیک بیگانه سازی در نمایش­نامه ­ها و اجرای آثار او قابل مشاهده است.

Keywords:

تئاتر روایی , بیگانه سازی (فاصله گذاری) , محمد یعقوبی , نمایش نامه