بررسی مدیریت دولتی نوین

در دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ ، در پاسخ به نارسایی های مدل کلاسیک یک رویکرد نوین مدیریتی در بخش دولتی ظهور کرد.این رویکرد ممکن است برخی از مسائل مدل پیشین را از میان بردارد؛ لیکن متضمن تغییرات شگرفی در نحوه اداره بخش دولتی است. همچنانکه پیش از این ملاحظه شد، رویکرد مدیریتی، معانی بسیاری دارد: «مدیریت گرایی» ، «مدیریت دولتی نوین»، «اداره امور دولتی بر اساس بازار» یا «دولت کارآفرین» (بهروز، ۱۳۹۶) بعبارت دیگر رویکردی جدید که برای رویارویی با مشکلات و مسائل پیچیده عصر حاضر شکل گرفته است. ضرورت برخورد با چالش هایی از قبیل تغییر تکنولوژی، جهانی شدن، انقلاباطلاعات و رقابت بین المللی، دولت ها را ناگزیر از ایجاد تغییرات عمده ایی در بخش مدیریت دولتی خود نموده است. (رشیدیفرد، ۱۳۸۸ ) در این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای و بصورت اسنادی ادبیات مدیریت دولتی مرور گردید و در اخر ، درقسمت بحث و نتیجه گیری عنوان گردید: بیشتر سازمان های دولتی در برابر تغییر بسیار مقاومت می کنند. تبلیغات در رسانه ها درکنار اطلاع رسانی عمومی که در پاسخ به فشار افکار عمومی اتفاق می افتد، راه سودمندی است برای اینکه سازمان های دولتی براهمیت پروژه ی مهندسی مجدد به کارکنان خود تاکید کنند. استفاده از کارکنان ارشد بی طرف که از بین متخصصان سایردپارتمان ها انتخاب شده اند در تیم مهندسی مجدد، ترکیب جذابی ایجاد می کند. سازمان های دولتی از فقدان یک الگوبرداریمناسب برای عملکرد خود رنج می برند. تصویب فرایندهای بازطراحی شده برای سازمان های دولتی حیاتی است. بیان کمی میزانبهبود در سازمان های دولتی مشکل است.

Keywords:

مدیریت , مدیریت دولتی , مدیریت نوین , مدیریت دولتی نوین