طراحی و آزمون الگوی پیش بینی سازگاری با درد بر اساس سبک های دلبستگی و استحکام من با نقش میانجی تنظیم شناختی هیجان در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید شهر تهران در سال ۱۴۰۰: یک مطالعه توصیفی

چکیده زمینه و هدف: اگرچه درد برای ادامه حیات ضروری است، ولی این پدیده در بسیاری از مواقع نقش هشدار دهنده و انطباقی خود را از دست می­دهد و مشکلات گوناگونی به وجود می­آورد. بنابراین، هدف مطالعه حاضر طراحی و آزمون مدل پیش­بینی سازگاری با درد بر اساس سبک دلبستگی و استحکام من با نقش میانجی تنظیم شناختی هیجان در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود. مواد و روش­ها: در این مطالعه توصیفی که به روش همبستگی انجام گرفت، جامعه آماری شامل تمامی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود. تعداد ۳۰۰ بیمار با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس از کلینیک درد بیمارستان امام حسین(ع) انتخاب و به پرسش­نامه های سبک های دلبستگی، استحکام من، تنظیم شناختی هیجان و مقیاس چندوجهی درد پاسخ دادند. داده های به دست آمده با استفاده از مدل یابی معادله ساختاری تجزیه­ و تحلیل شدند. یافته­ها: نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که ضرایب مستقیم سبک های دلبستگی (۰۰۱/۰>p، ۶۱/۰=β) و استحکام من (۰۰۱/۰>p، ۸۹/۰=β) به سازگاری با درد معنی­دار می باشد. علاوه بر این، سبک های دلبستگی و استحکام من با میانجی گری تنظیم شناختی هیجان اثر غیرمستقیمی بر سازگاری با درد داشت. نتیجه­گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که سبک های دلبستگی، استحکام من و تنظیم شناختی هیجان می توانند به شیوه های مستقیم و غیرمستقیم ادراک درد مزمن و عملکرد بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید را تحت تاثیر قرار دهند و از سویی، نقش پویایی در سازگاری با درد مزمن در آنان ایفاء ­کنند. این نتایج می تواند در طراحی برنامه های پیش­گیرانه و مداخله ای درد مزمن کاربرد داشته باشد. واژه­های کلیدی: سازگاری با درد، سبک های­ دلبستگی، استحکام من، تنظیم شناختی هیجان، درد مزمن، آرتریت روماتوئید

Keywords:

Adaptation to pain , Attachment styles , Ego strength , Cognitive emotion regulation , Chronic pain , Rheumatoid arthritis , سازگاری با درد , سبک های­ دلبستگی , استحکام من , تنظیم شناختی هیجان , درد مزمن , آرتریت روماتوئید