بررسی نقش آموزش از طریق کارگزارهای بومی و غیربومی اجتماعی شدن در مصرف گرایی (مطالعه: دانش آموزان دختر ۱۳-۱۸ ساله شهرستان شفت)

مقاله حاضر با هدف بررسی نقش آموزش از طریق کارگزارهای بومی و غیربومی اجتماعی شدن در مصرف گرایی دانش­آموزان نوجوان شهرستان شفت با رویکردی تفسیرگرایانه انجام پذیرفته است. ازاین رو ازنظریات اجتماعی شدن و مصرف نظریه پردازانی مانند بودریلار، سیمل، فرم، مید، بلومر و کولی استفاده شده است. داده ها از طریق روش کتابخانه ای، میدانی و پیمایش و فنون فیش برداری، مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه جمع آوری و تحلیل گردید. جامعه آماری در مطالعه پیمایشی این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر گروه سنی ۱۸-۱۳ساله شهرستان شفت با تعداد ۱۶۹۳ نفر تشکیل دادند که از این تعداد با استفاده از فرمول حجم نمونه کوکران ۳۱۳ نفر با شیوه نمونه گیری طبقه بندی نسبی انتخاب شدند. نمونه گیری در مطالعه کیفی نیز با فنون مصاحبه و مشاهده به شیوه نظری در منطقه شفت انجام گردیده است. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد بین اجتماعی شدن از طریق کارگزارهایی چون نگرش معلمان به مصرف گرایی، ارتباط با گروه همسالان، مدگرایی، رسانه های جمعی و گردشگران و مقوله مصرف گرایی دانش آموزان رابطه وجود دارد. نتایج مطالعه ثانویه کیفی در تلفیق با پژوهش کمی نشان داد آموزش از طریق میانجی­ها یا کارگزارهای بومی مانند نگرش معلمان و گروه همسالان و کارگزارهای غیربومی مانند نقش گردشگران و رسانه های جمعی بر مصرف گرایی موثر است.

Keywords:

آموزش , اجتماعی شدن , کارگزار بومی , کارگزار غیربومی , مصرف گرایی