اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مراقبین سالمندان مبتلا به آلزایمر شهر اصفهان: یک مطالعه نیمه آزمایشی

چکیده زمینه و هدف: مراقبت از سالمند مبتلا به آلزایمر و ارتباط برقرار کردن با او فرآیندی استرس­زا است که پیامدهای منفی بر بهزیستی روان­شناختی و کیفیت زندگی مراقبین دارد. لذا با توجه به اهمیت مسئله، این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن­آگاهی بر بهزیستی روان­شناختی و کیفیت زندگی مراقبین سالمندان مبتلا به آلزایمر شهر اصفهان انجام گردید. مواد و روش ­ها: این پژوهش از نوع نیمه­ آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری مراقبین سالمندان مبتلا به آلزایمر شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ بودند. ابتدا به روش نمونه­گیری در دسترس، ۳۰ نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه­ای آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفت. در این مدت گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماندند. از مقیاس بهزیستی روان­شناختی Ryff و پرسش­نامه پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی در دو مرحله پیش­آزمون و پس­آزمون به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. داده­ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه ­­و ­­ تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج بیان گر این بود که آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی توانسته است بهزیستی روان­شناختی و کیفیت زندگی مراقبین سالمندان مبتلا به آلزایمر را به طور معنی داری بهبود بخشد (۰۵/۰>P). نتیجه­ گیری: از آن­جایی که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن­آگاهی بر بهزیستی روان­شناختی و کیفیت زندگی موثر بود، می­توان نتیجه­گیری کرد که این مداخله می­تواند برای ارتقاء بهزیستی روان­شناختی و کیفیت زندگی مراقبین سالمندان مبتلا به آلزایمر توسط مراکز مشاوره و خدمات روان­شناختی به­کار گرفته شود. واژه­ های کلیدی: ذهن آگاهی، شناخت درمانی، بهزیستی، کیفیت زندگی، مراقبین، بیماری آلزایمر

Keywords:

Mindfulness , Cognitive therapy , Well-being , Quality of life , Caregivers , Alzheimer’s disease , ذهن آگاهی , شناخت درمانی , بهزیستی , کیفیت زندگی , مراقبین , بیماری آلزایمر ​​​​​​​