مطالعه تطبیقی عقد کفالت در حقوق مدنی و آیین دادرسی کیفری ایران

کفالت عقدی است که به موجب آن احد طرفین در مقابل طرف دیگر احضار شخص ثالثی را تعهد می کند. متعهد همان کفیل است، طرف دیگر را مکفول له و شخص ثالث (ثالثی که احضار او تعهد شده است) را مکفول می نامند. کفالت عقدی است غیر معوض و از جانب مکفول له جایز البته اگر شرط عوض نشده باشد. چنانچه ماده ۷۳۵ مقرر می دارد: «کفالت به رضای کفیل و مکفول له واقع می شود» می توان دریافت که ایجاب کفالت به طور معمول از سوی کفیل صورت می پذیرد، زیرا اوست که احضار مکفول را به عهده می گیرد و قبول کفالت نیز با مکفول له است. پذیرش کفالت اشخاص حقوقی در مقام پاسخ به نواقص قانون سابق بیان گردیده، بدون آن که پاسخی جامع به اشکالات باشد. این پایان نامه پذیرش کفالت اشخاص حقوقی در قانون آئین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ را بررسی نموده تا نواقص آن را روشن نماید. کفیل باید مکفول را در زمان و مکان تعهد شده حاضر کند و الا باید از عهده حقی که بر عهده مکفول ثابت می شود برآید و غالبا وجه الزامی قرارداده می شود که اگر کفیل نتوانست به تعهد خود عمل نماید آن را پرداخت کند. اما در مورد مسائل کیفری کفیل ملزم به پرداخت وجه الکفاله ای است که در هنگام انعقاد عقد کفالت توسط مقام قضایی تعیین شده است. پایان مسئولیت کفیل و به تعبیری پایان کفالت ممکن است در اثر سقوط تعهد باشد که این سقوط تعهد می تواند در اثر اجرای مفاد عقد یا در نتیجه یکی از اسباب سقوط تعهد مثل بری الذمه شدن مکفول و یا انتقال حق مکفول له به دیگری یا فوت مکفول قبل از مشغول شدن ذمه کفیل و.... باشد و یا در اثر انحلال عقد (که در نتیجه فسخ و اقاله و یا تمام شدن مدت آن است) صورت پذیرد که در تمامی موارد یاد شده کفیل از مسئولیت مبرا می شود و تعهد او پایان می پذیرد.

Keywords:

عقد کفالت , کفیل , مکفول له , مکفول