تاثیر چاقی و اضافه وزن بر ناهنجاری های ساختار قامت

هدف تحقیق حاضر بررسی شیوع ناهنجاری های عمده اندام های فوقانی و تحتانی با توجه به ویژگی های آنتروپومتریکی ساختار قامت می باشد. آزمودنی های تحقیق شامل ۳۳۰ نفر پسر داوطلب با میانگین سنی ۲±۱۶/۸ ، که در سه گروه اندومورف، مزومورف و اکتومورف طبقه بندی شده بودند. ابتدا قد و وزن، اندازه گیری و سپس چربی زیر پوستی مناطق سه سر بازو، تحت کتف، فوق خاصره و ساق پا با استفاده از کالیپر تعیین شده است. اندازه گیری دور باز و ساق پا نیز با استفاده از کولیس انجام گرفت. این اندازه گیری ها برای تعیین تیپ بدنی آزمودنی ها با ستفاده از فرم ارزیابی تیپ بدنی هیث کارتر انجام شد و همچنین از تست نیویورک برای ارزیابی ناهنجاری های اندام فوقانی و از کولیس و جعبه آیینه ای برای ارزیابی ناهنجاری های اندام تحتانی استفاده شد. اطلاعات بوسیله آزمون مجذور کای در سطح معنی داری p<۰/۰۵ تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد که تیپ های آندومورف در بین دو گروه دیگر بیشترین ناهنجاری های ساختاری را به خود اختصاص دادند این در حالی است که در گروه مزومورف میزان این ناهنجاری ها از دو گروه دیگر کمتر لود. همچنین ارتباط مثبت و معنی داری بین ناهنجاری های اندام فوقانی و تحتانی با تیپ آندومورف r=۰/۶۲۹ و ارتباط منفی و معنی دار بین این ناهنجاری ها و تیپ بدنی مزومورف r=۰/۵۷۷ وجود داشت و بین گروه اکتومورف و ناهنجاری ها ارتباط ضعیفی مشاهده شد. ناهنجاری های گروه مزومورف به طور کلیدر هر دو اندام به صورت قابل ملاحظه ای کمتربود. این احتمال وجود دارد که وزن زیاد در تیپ های آندومورف وتحمیل این اضافه وزن به ساختارهای اسکلتی و عضلانی به همراه ضعف ساختارهای عضلانی بتدریج تغییرات ساختاری نابهنجاری را در افراد این گروه باعث شده است و میزان شیوع ناهنجاری های ساختاری را در این تیپ بیش از دو گروه دیگر افزایش داده است . نتایج کلی این تحقیق چنین پیشنهاد می دهد که با توجه به وجود ناهنجاری های بیشتر در تیپ بدنی اندمورف تشخیص به موقع عوارض مذکور و ارجاع به سیستم درمانی برای پیشگیری از توسعه ناهنجاری در سال های بعدی زندگی ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

اندام فوقانی , اندام تحتانی و تیپ های بدنی