تاثیر ریسک ادراک شده بیماری کوید-۱۹ در قصد رفتاری گردشگری بدون تماس در ایران

تاثیر منفی بحران هایی از قبیل بیماری های همه گیر در تقاضای گردشگری و رفتار گردشگران کانون مطالعات متعددی قرار گرفته و از ابعاد گوناگونی به آن نگریسته شده است. در پژوهش پیش رو، تاثیر ریسک ادراک شده از بیماری کوید-۱۹ در تمایل گردشگران برای روی آوردن به گردشگری بدون تماس شناسایی شده است. پژوهش کاربردی است و برای بررسی تاثیر ریسک درک شده از بیماری کوید-۱۹ در قصد رفتاری گردشگران از مدل باورهای سلامت و نظریه رفتار برنامه ریزی شده استفاده شده است. به علت شرایط شیوع ویروس کرونا و رعایت پروتکل های بهداشتی در بازه زمانی گردآوری داده های پژوهش، پرسش نامه برخط در شبکه های اجتماعی اینستاگرام و توییتر توزیع شد و پس از ویرایش، ۸۳۱ پرسش نامه قابل تحلیل به دست آمد. روایی مدل و آزمون فرضیه ها با مدل سازی معادلات ساختاری بررسی شده است. نتایج آزمون فرضیه ها حاکی از آن است که ادراک شناختی از ریسک ابتلا به کووید-۱۹ در نگرش به گردشگری بدون تماس و هنجارهای ذهنی گردشگران تاثیری مثبت می گذارد. همچنین، نگرش به گردشگری بدون تماس، هنجارهای ذهنی و کنترل رفتاری درک شده گردشگران در نیت رفتاری گردشگران درباره قصد رفتاری گردشگری بدون تماس نیز تاثیری مثبت را نشان می دهد. اما یافته های این پژوهش از تاثیر ریسک ادراک شده در کنترل رفتاری درک شده حمایت نمی کند.

Keywords:

ویروس کرونا , گردشگری بدون تماس , ادارک ریسک , مدل باور سلامت , نظریه رفتار برنامهریزی شده