بررسی اثر تغییرات دوره ای فشار مثبت و منفی در ترمیم زخم پای دیابتی

مقدمه: مطالعات جدید نشان می دهند درمان با فشار و مکش متناوب (VCT) (vacuum compression therapy) با بهبود گردش خون شریانی و وریدی می تواند در بیماران مبتلا به لنگش متناوب و احتمالا زخمهای ناشی از آنژیوپاتی مفید واقع شود. با توجه به این نکته، مطالعه حاضر برای بررسی کارایی VCT در درمان زخمهای ناشی از آنژیوپاتی در بیماران دیابتی طراحی و اجرا شده است.مواد و روشها: در یک کارآزمائی بالینی، ۱۶ بیمار به مدت ۴ هفته تحت درمان با VCT و سایر درمانهای معمول زخمهای دیابتی قرار گرفتند و ۱۲ بیمار نیز در گروه شاهد فقط درمانهای معمول را دریافت کردند. کاهش اندازه سطح و عمق زخم در دو گروه پس از پایان دورهء درمان مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج: میانگین اندازه سطح  زخم در گروه مداخله  ۳۴/۰ ± ۲۶/۱ سانتیمتر مربع کاهش و در گروه شاهد۲۸/۰ ± ۴۴/۰ سانتیمتر مربع افزایش یافته بود (۰۰۰۰/۰ = p). عمق زخم در پایان دوره درمان در گروه VCT به طور متوسط ۶۳/۰ ± ۴ میلیمترکاهش یافته بود، در حالیکه در گروه شاهد۲۱/۰ ± ۳۳/۰  میلی متر افزایش نشان می­داد (۰۰۰۰/۰ = p).بحث و نتیجه گیری:VCT می تواند به عنوان یک روش موثر در درمان زخم پای دیابتی مورد استفاده واقع شود. البته این روش نیز موارد منع استفاده و محدودیتهای خاص خود را دارد که در به کارگیری این روش باید به آنها توجه داشت.کلید واژه­ها:درمان با فشار و مکش متناوب، زخم دیابتی، لنگش متناوب، اندازه­گیری قدرت عضلانی با دست