تاثیر آموزش گروهی بر دانش و نگرش مراقبین از کودک کم توان ذهنی

چکیمقدمه: داشتن کودک کم توان ذهنی مشکلات جسمی، روحی، روانی و اجتماعی زیادی را بر واحد خانواده تحمیل می کند و آنان را دچار آسیب پذیری می نماید. انجام مداخلات مناسب برای بهبود دانش و ایجاد نگرش مطلوب می تواند تا حد زیادی حامی این خانواده ها بوده و کیفیت زندگی بهتری را به آنان هدیه نماید. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش گروهی بر دانش و نگرش مراقبین از کودک کم توان ذهنی انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مداخله ای تصادفی کنترل دار می باشد که در سال۱۳۹۲ در مرکز توانبخشی نرگس میانه انجام گرفت. ۶۴ مراقب دارای کودک کم توان ذهنی ۱۸-۶ ساله بطور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای گروه مداخله ۶ جلسه کلاس آموزشی برگزار گردید ولی برای گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نشد. در هر دو گروه در ابتدا و انتهای مطالعه، داده ها براساس پرسشنامه های محقق ساخته دانش و نگرش جمع آوری گردید. داده ها از طریق نرم افزار  SPSS۲۱و با استفاده از آزمون های آماری تی زوج، تی مستقل و کای اسکوئر  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها:بین میانگین دانش، نگرش و رفتار مراقبین در هر دو گروه، قبل از مداخله اختلاف آماری معنی داری بدست نیامد. نتایج نشان داد ۵/۱ ماه بعد از اجرای مداخله، افزایش میزان دانش و نگرش مراقبین در گروه مداخله قبل(۸۰/۲±۵۴/۸، ۵۱/۶±۲۹/۶۲) و بعد از مداخله(۸۶/۱±۵۰/۱۴، ۷۶/۳±۵۷/۷۲) معنی دار بود(۰۵/۰P<).نتیجه گیری: آموزش گروهی به مراقبین از کودکان کم توان ذهنی، باعث افزایش دانش و نگرش آنان می گردد. توجه به افزایش آگاهی، درک و نگرش مراقبت کننده، می تواند وی را در امر مراقبت تخصصی و کارآمد یاری دهد. کلید واژه ها: دانش، نگرش، کم توان ذهنی، مراقب