ارزیابی قوس کف پا و میزان آسیب های غیر برخوردی زانو و مچ در کاراته کاهای مرد

مقدمه: هدف از انجام این تحقیق بررسی تغییرات قوس کف پا و تاثیر آن در میزان آسیب­های غیر برخوردی زانو و مچ پا در کاراته­کاهای مرد می باشد. مواد و روشها: از بین ۲۸۸ کاراته­کای حرفه­ای با کمربند مشکی و بالاتر در استان کرمان ۴۵ نفر که دارای آسیب در ناحیه مفاصل زانو و مچ پا بودند در تحقیق شرکت داده شدند. اطلاعات مربوط به آسیب با استفاده از فرم ثبت اطلاعات جمع آوری شد و قوس کف پا با استفاده از شاخص CSI[۱] اندازه گیری شد. از آزمون t مستقل و خی دو[۲] برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد (p<۰.۰۵). یافته ها: بیشترین میزان آسیب ها در ناحیه زانو (۲/۶۲ درصد) و در زمان تمرین (۳/۸۲ درصد) گزارش شد و شدت آسیب در اکثر موارد (۸/۵۷ درصد) جزئی بوده است. همچنین نتایج نشان داد که قوس کف پا در پای راست در ۹/۶۸% افراد آسیب دیده غیرطبیعی و در۱/۳۱% افراد آسیب دیده طبیعی و در پای چپ در ۸/۷۷% افراد آسیب دیده غیرطبیعی و در ۲/۲۲% افراد آسیب دیده طبیعی بود؛ در مجموع بیشترین میزان غیر طبیعی قوس کف پا در پای چپ (۸/۷۷ درصد) مشاهده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که بین میزان قوس کف پا در دو پای راست و پای چپ ارتباط معنی داری وجود ندارد. و نیز بین میزان قوس کف پا و شدت آسیب ارتباط معنی داری مشاهده نشد، همچنین تجریه و تحلیل داده ها نشان داد که بین میزان آسیب­های غیربرخوردی اندام تحتانی بر اساس میزان قوس کف پا اختلاف معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که غیر طبیعی بودن میزان قوس کف پا احتمالا میزان آسیب های غیر برخوردی اندام تحتانی در کاراته کاهای مرد را تحت تاثیر قرار می دهد.   CSI، کلید واژه: ناهنجاری، قوس کف پا، شاخصآسیب، مکانیسم غیر برخوردی، کاراته