بررسی مقدماتی تاثیر مداخله زودهنگام روی گفتار کودکان دارای شکاف کام

مقدمه: کودکان دارای شکاف کام خزانه محدودی از همخوان ها دارند و خطاهای جبرانی یک نگرانی ویژه در آن ها می باشد که این امر روی رشد اولیه زبانشان تاثیر می گذارد. گفتار درمانی اغلب بعد از سه سالگی برای رفع این خطاها شروع می شود و بسیار زمان بر و پرهزینه است. تاکنون در داخل کشور مطالعه ای در مورد پیشگیری از ایجاد این خطاها و یا رفع آن ها قبل از تثبیتشان انجام نشده است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر مداخله زودهنگام با استفاده از روش تحریک متمرکز روی گفتار کودکان دارای شکاف کام بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به شیوه تک موردی، روی ۴ کودک دارای شکاف کام انجام شد. ابتدا از این کودکان نمونه زبانی گرفته شد. در گفتار این کودکان خطای جبرانی وجود داشت. روش تحریک متمرکز به مادر آموزش داده شد و آن ها این روش را به مدت دو ماه با کودک خود در منزل تمرین می کردند. بعد از گذشت دو ماه از ارزیابی اول، از کودکان دوباره نمونه زبانی گرفته شد. درصد همخوان های صحیح (PCC)، درصد خطاهای جبرانی و خزانه همخوانی در نمونه زبانی هر کودک محاسبه گردید. ۴۰ درصد از گفته ها توسط آسیب شناس گفتار و زبان دیگر گوش داده شد. پایایی میان ارزیاب در سطح بالایی بود. یافته ها: به دنبال مداخله، میزان درصد همخوان های صحیح تفاوت زیادی نکرد. کاهش درصد خطاهای جبرانی معنی دار نبود، اما خزانه همخوانی به طور معنی داری افزایش یافت. نتیجه گیری: در صورتی که این مطالعه با نمونه بیشتر و مدت زمان مداخله طولانی تر انجام شود، ممکن است تغییرات حاصل از آن بیشتر معنی دار باشد. با توجه به نتایجی که از این مطالعه به دست آمد، ممکن است بتوان از آن برای سایر کودکان دارای شکاف کام هم استفاده نمود و از تثبیت خطاهای آن ها در سیستم واج شناختی پیشگیری کرد و منجر به صرفه جویی در وقت و هزینه شد. کلید واژه ها: مداخله زودهنگام، گفتار، شکاف کام، تحریک متمرکز