بررسی تاثیر استفاده از وسایل کمکی بر کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به فلج مغزی

مقدمه: نقایص کارکردی در کودکان فلج مغزی منجر به محدودیت مشارکت آنان در انجام فعالیت های روزمره زندگی و در نتیجه اعمال فشارهای جسمانی و روانی بر مراقبین می گردد که این مساله می تواند تاثیر منفی بر کیفیت زندگی مادران داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف، بررسی تاثیر وسایل کمکی بر کیفیت زندگی مادران کودکان فلج مغزی انجام شد. مواد و روش ها: در مطالعه نیمه تجربی حاضر، ۲۹۱ نفر از مادران دارای کودک فلج مغزی ۰ تا ۱۴ساله ساکن شهر تهران، به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس با توجه به سطوح عملکرد حرکتی درشت و توانایی دستی کودک فلج مغزی، وسایل کمکی در اختیار کودکان قرار گرفت. کیفیت زندگی مادران با استفاده از پرسش نامه کیفیت زندگی ۳۶-SF (۳۶ Short form) شدت فلج مغزی با سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت (Gross motor function classification system یا GMFCS) و توانایی دستی با سیستم طبقه بندی توانایی دستی مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات جمع آوری شده با شاخص های مرکزی و پراکندگی و با استفاده از آزمون آماری Paired t تحلیل گردید. یافته ها: میانگین سنی مادران در این گروه، ۶۹/۳۶ سال و انحراف معیار ۱۵/۶ بود. نتایج نشان دهنده افزایش معنی داری در میانگین نمرات محدودیت ایفای نقش به دلایل مشکلات فیزیکی (۰۰۱/۰ = P)، درد جسمانی (۰۰۴/۰ = P)، سلامت عاطفی (۰۰۱/۰ > P) و نشاط (۰۰۱/۰ > P) و همچنین در ابعاد کلی سلامت روانی (۰۰۸/۰ = P)، سلامت جسمانی (۰۰۶/۰ = P) و کیفیت کلی زندگی (۰۰۱/۰ = P) قبل و بعد از مداخله بود، ولی در سایر خرده مقیاس ها اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (۰۵/۰ < P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج فوق، وسایل کمکی بر ارتقای کیفیت زندگی مادران کودکان فلج مغزی موثر است. کلید واژه ها: وسایل کمکی، فلج مغزی، کیفیت زندگی مادران