بررسی تاثیر استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور و روش محدودیت درمانی اجباری بر روی عملکرد حرکتی اندام فوقانی بیماران همی پلژی بزرگسال

مقدمه: سکته مغزی یکی از شایع ترین بیماری های نورولوژیک تهدید کننده زندگی و مهم ترین علت ناتوانی افراد مسن است. بروز آسیب حرکتی در یک اندام فوقانی به عنوان اصلی ترین عامل وابستگی در فعالیت های روزمره زندگی به شمار می آید. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور و روش محدودیت درمانی اجباری بر روی عملکرد حرکتی اندام فوقانی بیماران همی پلژی بزرگسال بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مداخله ای بود و نمونه گیری به صورت در دسترس از کلینیک های کاردرمانی و مراکز توان بخشی استان قزوین انجام شد. ۲۶ بیمار ۶۵-۴۰ ساله سکته مغزی انتخاب شده و ۳ روزدر هفته به مدت ۸ هفته یک ساعت در روز تمرینات تکلیف محور هم زمان با ۵ ساعت محدود کردن اندام سالم را انجام دادند. ابزارهای ارزیابی مورد استفاده شامل آزمون های Fugl-Meyer و Action research arm به منظور بررسی عملکرد حرکتی اندام فوقانی بود. آزمون آماری Paired t جهت تحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفت. از نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ برای آنالیز داده ها استفاده گردید و سطح معنی داری ۰۵/۰در نظر گرفته شد. یافته ها: ارزیابی ها نشان دهنده بهبود معنی دار عملکرد اندام فوقانی (۰۵/۰ > P) بعد از استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور و روش محدودیت درمانی بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور روش محدودیت درمانی می تواند روش موثری جهت بهبود عملکرد اندام فوقانی بیماران سکته مغزی باشد. کلید واژه ها: تمرینات تکلیف محور، محدودیت درمانی اجباری، عملکرد اندام فوقانی، همی پلژی  مقدمه: سکته مغزی یکی از شایع شایع ترین بیماری های نورولوژیک تهدید کننده زندگی و مهم مهم ترین علت ناتوانی افراد مسن است. بروز آسیب حرکتی در یک اندام فوقانی به عنوان اصلی اصلی ترین عامل وابستگی در فعالیت های روزمره زندگی به شمار می می آید . هدف از این پژوهش، بررسی تاثیراستفاده تاثیر استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور و روش محدودیت درمانی اجباری بر روی عملکرد حرکتی اندام فوقانی بیماران همی همی پلژی بزرگسال بود. مواد و روش ها: این پژوهش حاضر که از نوع مداخله مداخله ای است بود و نمونه نمونه گیری به صورت در دسترس از کلینیک های کاردرمانی و مراکز توان بخشی استان قزوین انجام شد. ۲۶ بیمار ۶۵-۴۰ ساله سکته مغزی انتخاب شده و ۳ رو زدر هفته به مدت ۸ هفته یک ساعت در روز تمرینات تکلیف محور هم زمان با ۵ ساعت محدود کردن اندام سالم را انجام دادند. ابزارهای ارزیابی مورد استفاده شامل تست آزمون های Fugl-Meyer فوگل مایر و Action research arm  test به منظور بررسی عملکرد حرکتی اندام فوقانی بود. آزمون آماری Paired t تی زوجی جهت تحلیلانالیز داده داده ها مورد استفاده قرار گرفت،. از نرم نرم افزار SPSS۱۸ نسخه ۱۸ برای آنالیز داده داده ها استفاده شد گردید و سطح معنی معنی داری ۰۵/۰در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج ارزیابی ارزیابی ها نشان دهنده بهبود معنادار معنی دار عملکرد اندام فوقانی (۰۵/۰ > P)) ۰۵/۰ >P)، بعد از استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور و روش محدودیت درمانی بود. نتیجه نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان دادمی دهد که استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور روش محدودیت درمانی می می تواند روش موثری موثری جهت بهبود عملکرد اندام فوقانی بیماران سکته مغزی باشد. کلید واژه واژه ها: تمرینات تکلیف محور، محدودیت درمانی اجباری، عملکرد اندام فوقانی، همی همی پلژی مقدمه: سکته مغزی یکی از شایع ترین بیماری های نورولوژیک تهدید کننده زندگی و مهم ترین علت ناتوانی افراد مسن است. بروز آسیب حرکتی در یک اندام فوقانی به عنوان اصلی ترین عامل وابستگی در فعالیت های روزمره زندگی به شمار می آید. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور و روش محدودیت درمانی اجباری بر روی عملکرد حرکتی اندام فوقانی بیماران همی پلژی بزرگسال بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مداخله ای بود و نمونه گیری به صورت در دسترس از کلینیک های کاردرمانی و مراکز توان بخشی استان قزوین انجام شد. ۲۶ بیمار ۶۵-۴۰ ساله سکته مغزی انتخاب شده و ۳ روزدر هفته به مدت ۸ هفته یک ساعت در روز تمرینات تکلیف محور هم زمان با ۵ ساعت محدود کردن اندام سالم را انجام دادند. ابزارهای ارزیابی مورد استفاده شامل آزمون های Fugl-Meyer و Action research arm به منظور بررسی عملکرد حرکتی اندام فوقانی بود. آزمون آماری Paired t جهت تحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفت. از نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ برای آنالیز داده ها استفاده گردید و سطح معنی داری ۰۵/۰در نظر گرفته شد. یافته ها: ارزیابی ها نشان دهنده بهبود معنی دار عملکرد اندام فوقانی (۰۵/۰ > P) بعد از استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور و روش محدودیت درمانی بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که استفاده هم زمان از تمرینات تکلیف محور روش محدودیت درمانی می تواند روش موثری جهت بهبود عملکرد اندام فوقانی بیماران سکته مغزی باشد. کلید واژه ها: تمرینات تکلیف محور، محدودیت درمانی اجباری، عملکرد اندام فوقانی، همی پلژی