مدل یابی علی رابطه ترس از ارزیابی منفی، حرمت خود ناپایدار و کمالگرایی مثبت با خودناتوان سازی تحصیلی دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف تبیین رابطه علی بین ترس از ارزیابی منفی، حرمت خود ناپایدار، کمالگرایی مثبت و خودناتوان سازی تحصیلی صورت گرفت. این پژوهش از نوع همبستگی بود. به همین منظور، تعداد ۳۳۱ نفر از حدود شش هزار دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیمشک به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و ساده انتخاب شدند. جهت اندازه گیری متغیرهای پژوهش، دانشجویان مقیاس خودناتوان سازی تحصیلی (جونز و رودوالت، ۱۹۸۲)؛ پرسشنامه کمالگرایی مثبت (تری شورت و همکاران، ۱۹۹۵)، نسخه کوتاه مقیاس ترس از ارزیابی منفی (واتسون و فرند، ۱۹۶۹) و مقیاس حرمت خود ناپایدار (هاوارد، ۲۰۱۷) را تکمیل کردند. ارزیابی مدل به روش تحلیل مسیر انجام شد. یافته ها نشان دادند مدل پیشنهادی از برازش قابل قبولی برخوردار بوده و ترس از ارزیابی منفی، حرمت خود ناپایدار و کمالگرایی مثبت به طور معنادار بر خودناتوان سازی تحصیلی اثر مستقیم دارند. علاوه بر این، با توجه به نتایج آزمون بوت استراپ، اثر غیرمستقیم ترس از ارزیابی منفی و حرمت خود ناپایدار بر روی خودناتوان سازی تحصیلی از طریق کمالگرایی مثبت نیز معنادار بود (۰۵/۰>p). بر مبنای نتایج فوق، ترغیب و ایجاد کمالگرایی مثبت در دانشجویان می تواند زمینه بروز خودناتوان سازی تحصیلی را در آنها کاهش دهد.

Keywords:

ارزیابی منفی , حرمت خود , کمال گرایی , خودناتوان سازی تحصیلی