روش های ایجاد و تعمیق باور به وجود خداوند در تربیت اعتقادی براساس سیره امام رضا (ع)

تربیت اعتقادی مهم ترین بخش نظام جامع تربیتی اسلام است که در آن اصول اعتقادات اسلام؛ یعنی باور به خداوند، پیامبران، امامت و معاد به متربی منتقل می شود. در این بین، اعتقاد به وجود خداوند اصل و بنیاد دیگر باورها به شمار می رود. از آنجا که اسلام، نظام تربیتی ویژه خود را ارائه کرده ، لازم است تا روش های مناسب با اصول اعتقادی اسلام بر مبنای متون اسلامی استخراج شده و تعیین شوند. یکی از منابع استخراج روش های تربیتی، سیره قولی و عمل امامان معصوم  از جمله امام همام علی بن موسی الرضا  است که به اعتبار فرصت تاریخی ویژه ای که برای آن حضرت پدید آمد ‍، می تواند منبع سرشاری از نظامات تربیتی را دربر داشته باشد. مقاله حاضر با این پیش فرض، به تبیین روش های تربیت اعتتقادی با هدف ایجاد باور به وجود خداوند بر اساس سیره و سخنان حضرت رضا  پرداخته است. روش هایی؛ مانند تکرار مفروضات بدیهی با شیوه های همراه با تمثیل جذاب و نوآورانه، ایجاد انس و احساس محبت به خداوند، عقل گرایی، علم آموزی، استدلال محوری، پاسخ دهی به شبهه و ابطال دیدگاه های رقیب، برجسته سازی و ایجاد اهمیت و تفهیم غیر مستقیم، مهم ترین روش های قابل برداشت از سخنان حضرت رضا  در ایجاد باور به وجود خداوند است.

Keywords:

تربیت , اعتقاد , تربیت اعتقادی , روش های تربیتی امام رضا , باور به وجود خدا