رابطه خودتنظیمی و عملکردتحصیلی در درس ریاضی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر اردبیل۱۴۰۰-۱۴۰۱

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه خودتنظیمی و عملکردتحصیلی در درس ریاضی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر اردبیل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ی دانش آموزان دختر و پسر پایه ی ششم ابتدایی شهر اردبیل به تعداد۲۶۰۰نفر که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ مشغول تحصیل بوده اند تشکیل دادند. حجم نمونه آماری برای انجام این پژوهش براساس جدول مورگان ۲۵۰ نفر تعیین گردید. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد، به این صورت که ابتدا از میان ۳۶دبستان موجود در شهراردبیل، ۱۲ مدرسه انتخاب گردید سپس از هر مدرسه ۱کلاس انتخاب شد. ابزارهای مورداستفاده دراین پژوهش پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد((۱۹۹۵ پرسشنامه عملکردتحصیلی فام وتیلور((۱۹۹۹بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه بهره گیری شد.نتایج پژوهش نشان داد که، بین خودتنظیمی و عملکردتحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهراردبیل درسطح معنا داری ۰/۰۵ رابطه معناداری وجود دارد؛ بنابراین می توان گفت خودتنظیمی پیش بینی کننده عملکرد تحصیلی درس ریاضی دانش آموزان ابتدایی شهر اردبیل می باشد.

Keywords:

خودتنظیمی , عملکردتحصیلی