رابطه بین توانمندسازی روانشناختی و رفتار شهروندی سازمانی کارکنان آموزش و پرورش شهرستان دهلران سال ۱۴۰۱

یکی از مهمترین خصیصه های هر سازمان برای کار در شرایط امروزی، داشتن افرادی است که مایلند در تغییرات موفقیت آمیز سازمان، بدون وجود الزامات رسمی، مشارکت داشته باشند. رفتارهایی که از انتظارات رسمی نقش فراتر رفته و به عنوان رفتار شهروند سازمانی تعریف شده اند . پژوهش حاضر به دنبال بررسی رابطه بین توانمندسازی روانشناختی و رفتار شهروند سازمانی می باشد. این پژوهش از نوع توصیفی -کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش، کارکنان آموزش و پرورش شهرستان دهلران می باشد. برای جمع آوری داده های مربوط به مبانی نظری و استخراج عوامل و شاخصهای اولیه از منابع کتابخانه ای و اینترنتی و جهت گردآوری اطلاعات و داده های مورد نیاز به منظور بررسی فرضیات از پرسشنامه استفاده شده است. به منظور تایید روایی، از روایی سازه و به منظور تایید پایایی از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شده که میزان آن ۰/۸۸۵ است. به منظور بررسی فرضیات از آزمون همبستگی اسپیرمن و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهند که ابعاد توانمندسازی روانشناختی با رفتار شهروندسازمانی رابطه مثبت و معناداری دارند. در ادامه مشخص شد که متغیرهای جنسیت،سن، تحصیلات و سابقه خدمت، رابطه بین توانمند سازی روانشناختی و رفتار شهروندی سازمانی را تعدیل می کنند. همچنین نتایج بررسی برازش کلی مدل پژوهش نشان می دهد که مدل این پژوهش، مدل مناسبی می باشد.

Keywords:

آموزش و پرورش , توانمندسازی , توانمندسازی روانشناختی , رفتار شهروند سازمانی