بررسی رابطه عمل به باورهای دینی با خودکارآمدی و اعتماد به نفس دانش اموزان شهرستان یاسوج سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲

با توجه به رشد و توسعه جوامع بشری که در برخی مواقع باعث پیامدهای منفی از جمله استرس می شود، این پژوهش به منظور تعیین سهم عمل به باورهای دینی و خود کارامدی در پیش بینی میزان و نوع استرس ادراک شده دانش اموزان انجام گرفت. مواد و روش ها: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه آماری این تحقیق شامل ۲۰۰ نفر از دانش اموزان شهرستان یاسوج بودند، که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های عمل به باورهای دینی نیلسون، خود کارامدی عمومی شرز و اعتماد به نفس استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که بین متغیر عمل به باورهای دینی و متغیرهای خودکارآمدی و اعتماد به نفس رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت .(p<۰/۰۰۱) همچنین بین متغیر خود کارامدی با متغیر اعتماد به نفس نیز رابطه مثبت و معنی دار به دست آمد(.(p<۰/۰۵ نتیجه گیری: نتایج تحقیقات محققان نشان می دهد که عمل به باورهای دینی بر خود کارامدی تاثیر مثبت دارد. برای افزایش میزان اعتماد به نفس دانش اموزان بهتر است که دانش اموزان با تلاش و پشتکار میزان رفتارهای مذهبی را در خودشان تقویت کنند، تا از این طریق میزان خودکارآمدی و اعتماد به نفس آن ها افزایش یابد.

Keywords:

عمل به باورهای دینی , خود کارامدی , اعتماد به نفس , دانش اموزان