اثربخشی آموزش مهارت های زندگی در مادران دارای کودک کم توان ذهنی بر میزان مهارت حل مسئله و یادگیری کودکان در درس فارسی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی در مادران دارای کودک کم توان ذهنی بر میزان مهارت حلمسئله و یادگیری کودکان در درس فارسی بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل همه مادران دارای فرزند دخترکم توان ذهنی و دختران کم توان ذهنی در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بود. این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمونو پس آزمون با گروه های آزمایش و کنترل و دوره پیگیری یک ماهه بود که ۳۰ مادر دارای فرزند دختر کم توان ذهنی وفرزند دختر ایشان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه جایگزین شدند. گروه آزمایش ۱۰جلسه ۷۰ دقیقه ای با روش آموزش مهارت های زندگی آموزش دید و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. هر دو گروهپرسشنامه هوش وکسلر نسخه چهارم و آزمون معلم ساخته درس فارسی را به عنوان پیشآزمون» پسآزمون و دوره پیگیرییک ماهه تکمیل کردند. داده ها با تحلیل کوواریانس چند متغیره با کمک نر م افزار SPSS-۲۴ تجزیه تحلیل شدند. یافته هانشان داد که میان گروه های آموزش مهارت های زندگی و کنترل در هر دو متغیر مهارت های حل مسئله و یادگیری تفاوتمعنادار وجود داشت و این تفاوت در دوره پیگیری یک ماهه همچنان پایدار بود. همچنین روش آموزش مهارت های زندگیبه طور معناداری باعث افزایش مهارت های حل مسئله و یادگیری شد (p<۰/۰۱). با توجه به یافته های این پژوهشمشاوران، درمانگران و روانشناسان بالینی می توانند از روش آموزش مهارت های زندگی برای ارتقاء مهارت های حل مسئله ویاد گیری در کودکان کم توان ذهنی استفاده کنند.

Keywords:

آموزش مهارت های زندگی , کم توان ذهنی , مهارت های حل مسئله , یادگیری کودکان