شیوه های مدیریت زباله های زیست پزشکی در دوران بیماری همه گیر کووید-۱۹ در سیستم بهداشت و درمان
Publish place: Sixth International Conference on Safety and Health
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 281
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
HSEBCNF06_050
تاریخ نمایه سازی: 26 بهمن 1401
Abstract:
همه گیری بیماری کرونا (COVID-۱۹) در پایان سال ۲۰۱۹ تمام جهان را تکان داد. به دلیل منشا جدید آن، ملزم به رعایت تمام اقدامات احتیاطی ممکن شد. مقابله با حجم عظیم زباله های عفونی سیستم بهداشت و درمان به یک چالش بزرگ تبدیل شد. این پژوهش اثرات همه گیری را بر مدیریت پسماندهای زیست پزشکی شناسایی میکند. این بررسی سیستماتیک با استفاده از کلمات کلیدی »ضایعات زیست پزشکی« و «COVID-۱۹» در پایگاه های اطلاعاتی دسترسی باز، مانند PubMed، Science Direct، Scopus، Google Scholars و غیره انجام شده است. پس از مطالعه دقیق با معیارهای ورود، ۱۳۶ مقاله برای تجزیه و تحلیل شیوه های مربوط به مدیریت پسماندهای زیست پزشکی در طول همه گیری با استفاده از دستورالعمل PRISMA در نظر گرفته شد . تفکیک، جمع آوری، ذخیره سازی، حمل و نقل و دفع زباله های COVID-۱۹ یک چالش بزرگ برای همه بخش های وابسته می باشد. به منظور کنترل شیوع ویروس، نظارت دقیق بر چرخه کامل مدیریت زباله نیاز است. اتخاذ دستورالعمل های مناسب برای ایمنی کارکنان و مهار عفونت بسیار مهم است. روشهای بازیافت پایدار برای مقابله با زباله های پلاستیکی در حال افزایش، ناشی از استفاده تجهیزات حفاظت شخصی اجباری (PPE) مورد نیاز است. این وضعیت همچنین نیازمند بازنگری در سیستم بهداشت و درمان می باشد. به طور کلی، تولید پسماند زیست پزشکی (BMW) و زباله های شهری در سطح جهانی افزایش یافته است. آمادگی برای این بیماری همه گیر ، نیازمند یک استراتژی در بهداشت عمومی جهانی و سرمایه گذاری های بلند مدت می باشد. این امر برای ایجاد جامعه ای قوی و توانمند در آینده برای مبارزه با هرگونه اتفاقی در بهداشت عمومی و همچنین لرزش های بیماری همه گیر، حیاتی خواهد بود. تلاش های سیستماتیک از سوی همه بخش ها، در همه سطوح، نه تنها آمادگی اپیدمی را اصلاح می کند، بلکه دستیابی به توسعه پایدار سلامت برای آینده ای سالم تر را فراهم می کند.
Keywords:
Authors
نویدرضا دربان رضوی
گروه مهندسی پزشکی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
ناهید حسن زاده نعمتی
گروه مهندسی پزشکی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
سروش سرداری
گروه بیوتکنولوژی پزشکی، مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی، انستیتو پاستور ایران، تهران، ایران