نقش گردشگری عشایری در توسعه صنعت گردشگری استان فارس(مطالعه موردی:عشایر قشقایی شهرستان اقلید)

کهن ترین شیوه زندگی بشر که تا امروز پابرجا مانده است،زندگی کوچ نشینی است،باتوجه به وجود ایلات گوناگون در کشور ایران این سبک زندگی می تواند جذابیت های بسیار زیادی برای بازدیدکنندگان داخلی و خارجی داشته باشد و کمک فراوانی به حفظ زندگی عشایری در سایه درامدهای ناشی از صنعت گردشگری و توریسم داشته باشد. توسعه خدمات گردشگری عشایری،امکان افزایش درآمد خانوارهای عشایر،اشتغال زایی،جلوگیری از مهاجرت های عشایری را در بستر بهبود کیفیت زندگیو توزیع متعادل تسهیلات رفاهی در مناطق عشایری فراهم می کند.ایل قشقایی یکی از ایل های بزرگ کشور ایران است که مهمان نوازی،خونگرم بودن،سلحشور و سختکوش از ویژگی های اصلی مردمان این ایل است که گستره زندگی انها در زاگرس میانی استان های فارس ،بوشهر و اصفهان می باشد،مهم ترین جاذبه های گردشگری این ایل ویژگی های فرهنگی اداب و رسوم ،صنایع دستی ، موسیقی و شیوه زندگی است.هدف از این پژوهش بررسی نقش گردشگری عشایری در توسعه زندگی عشایریو استان فارس و همچنین معرفی خصیصه های ایلی عشایر قشقایی با استفاده از روش توصیفی تحلیلی می باشد. نتیجه تحقیق نشان می دهد علیرغم اینکه جاذبه های گردشگری عشایری باعث حفظ این نوع زندگی،توسعه صنایع دستی عشایر می شود عدم توجه به زیر ساخت های گردشگری،عدم حمایت دولت از عشایر،ضعف در شناسایی این نوع زندگی،موانع اساسی گردشگری عشایری ارزیابی می شود که توجه نهادهای سیاست گذار برای رفع محدویت ها و حفظ و بقای این نوع زندگی لازم و ضروری است.

Keywords:

عشایر , , ایل قشقایی , گردشگری عشایری , توسعه گردشگری , فارس.