استفاده از حسابداری ردپای آب برای تعیین ترکیب کشت بهینه در توسعه پایدار (مطالعه موردی: دشت قزوین)

کشاورزی به عنوان عمده ترین مصرف کننده آب در دشت قزوین بیشترین حساسیت را نسبت به خود برانگیخته است. در این تحقیق از مفاهیم حسابداری آب و تجارت آب مجازی برای تعیین ترکیب کشت بهینه در دشت قزوین برای مدیریت بهتر آب کشاورزی استفاده شد. مجموع ردپای آب مجازی و ردپای منابع آبی در تولید محصولات اصلی منطقه برای دوره ۲۰۱۴-۲۰۰۳، به ترتیب حدود ۲۰۵۳ و ۱۴۱۱ میلیون مترمکعب در سال است. سهم صادرات از ردپای آب مجازی، ردپای منابع آبی و سودخالص منطقه به ترتیب حدود ۸/۴۹، ۵/۵۵ و۰/۵۵ درصد است. حذف صادرات محصولات اصلی کشاورزی باعث افزایش میانگین ردپای اقتصادی آب از ۲/۷۰۷ به ۳/۷۸۰ مترمکعب بر میلیون ریال می شود. حذف صادرات محصولات اصلی نه تنها به افزایش سودخالص به ازای آب مصرفی کمک نمی کند بلکه باعث کاهش آن نیز می شود. برای تعیین ترکیب کشت با تاکید بر حفظ سطح زیرکشت و درآمد کنونی بخش کشاورزی و صرفه جویی منابع آب منطقه، ۱۲ سناریو تعریف گردید. نزدیکترین سناریوها به-ترکیب کشت کنونی (سناریوهای ۹ و ۱۱) با حفظ درآمدکنونی به ترتیب باعث صرفه جویی ۳/۲۳ و ۸/۲۳ درصدی در مصرف منابع آب می شوند. این سناریوها باعث بهبود ردپای اقتصادی آب به ترتیب به ۳/۵۲۱ و ۷/۵۰۳ مترمکعب بر میلیون ریال می شوند.

Keywords:

ردپای اقتصادی آب , حسابداری آب , تجارت آب مجازی , امنیت غذایی , دشت قزوین