ارزیابی پایداری نظام های تولید محصولات گلخانه ای در استان سیستان و بلوچستان

هدف از این تحقیق ارزیابی پایداری زراعی-بوم شناختی و اجتماعی-اقتصادی نظام های تولید گلخانه ای استان سیستان و بلوچستان است. داده های این مطالعه با استفاده از پرسشنامه از ۴۰۰ گلخانه در چهار اقلیم مختلف در سال ۱۳۹۳ جمع آوری شد. حجم نمونه مورد مطالعه از طریق فرمول کوکران محاسبه شد. چهار اقلیم مورد مطالعه شامل منطقه سیستان، زاهدان، مناطق میانی استان شامل شهرستان های میرجاوه، خاش و سراوان و مناطق جنوبی استان شامل شهرستان های ایرانشهر، نیکشهر و سرباز می باشند. میانگین امتیاز شاخص پایداری کل نظام گلخانه ای ۸/۵۹ بود. سکونت مالک در محل گلخانه و میزان تحصیلات مسئول فنی گلخانه به ترتیب با ضرایب رگرسیون ۰۲۲/۰، ۲۹۲/۱، ۸۵۰/۰، ۰۰۴/۰، ۷۲/ و ۹۴/۱ بود. بررسی نقاط بحرانی نظام های گلخانه ای نشان داد، که برای بهبود پایداری آن ها مدیریت صحیح و اصولی گلخانه، به کار گرفتن نیروی فنی متخصص و استفاده از فناوری های نوین کشاورزی در جهت مکانیزه کردن گلخانه ها لازم است که در نهایت منجر به افزایش تولید و عملکرد محصولات گلخانه ای می شود.

Keywords:

Sustainability , Agro-ecological indexes , Socio-economic , Greenhouse