تاثیر سطوح مختلف سوپرجاذب بر کارآیی مصرف آب و صفات کمی سورگوم در رژیم های مختلف آبیاری

این پژوهش جهت بررسی اثر بخشی سطوح مختلف سوپرجاذب در رژیم های مختلف آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه سورگوم به صورت آزمایش کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار در شهر کوار از توابع استان فارس انجام پذیرفت. عامل اصلی آزمایش شامل تیمار رژیم آبیاری در سه سطح ۱۰۰%=۱I، %۶۵=۲I و %۳۰=۳I (درصد تامین نیاز آبی گیاه) و عامل فرعی شامل تیمار سوپرجاذب در چهار سطح (شاهد=S۱، ۳۵=S۲، ۷۵=S۳ و ۱۱۰=S۴ کیلوگرم در هکتار) بود. در این آزمایش صفاتی از قبیل عملکرد دانه، کارآیی مصرف آب، وزن هزار دانه، تعداد پنجه در بوته، تعداد دانه در خوشه و قطر ساقه اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که تمامی صفات مورد مطالعه به شدت تحت تاثیر عامل رژیم آبیاری قرار گرفتند بر اساس نتایج به دست آمده تیمارهای I۲ و I۳ کارآیی مصرف آب را نسبت به تیمار I۱ به ترتیب ۲۴ و ۵۰ درصد کاهش دادند. بررسی برهمکنش رژیم آبیاری و سوپرجاذب بر کارآیی مصرف آب نشان داد که تیمارهای I۲S۲ و I۲S۳ کارآیی مصرف آبی مشابه با تیمار I۱S۱ داشتند و اختلاف معنی داری بین این تیمارها مشاهده نشد، یعنی مصرف ۳۵ کیلوگرم سوپرجاذب در هکتار در تیمار I۲ سبب صرفه جویی ۳۵ درصدی آب برای سورگوم در طول فصل رشد می گردد. با توجه به نتایج به دست آمده تیمار I۲ S۴ با صرفه جویی ۳۵ درصدی آب و با عملکرد بالا (kg. ha ۴۰۵۵) جهت کشت سورگوم در مناطقی با آب و هوای مشابه شهر کوار پیشنهاد می شود.

Keywords:

رژیم آبیاری , سوپرجاذب , سورگوم , عملکرد دانه