بهبود عمر گل جایی گل بریده آلسترومریا (Alstroemeria hybrida) با کاربرد ساکارز، عسل و اسید سیتریک

به منظور بررسی برهمکنش ساکارز، عسل و اسید سیتریک روی عمر گل جایی گل بریده آلسترومریا آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار و ۱۵ تیمار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل قند در ۵ سطح (بدون قند، ساکارز ۲ و ۴ درصد، عسل ۲ و ۴ درصد) و اسید سیتریک در ۳ سطح (۰ و ۲۰۰ ،۴۰۰ میلی گرم در لیتر) بودند. تیمار عسل ۲ درصد در ۴۰۰ میلیگرم در لیتر اسید سیتریک با ۷/۱۸ روز بیشترین عمر گل جایی را به خود اختصاص داد که نسبت به شاهد (۸۴/۹ روز) ۸۳/۸ روز ماندگاری این گل بریده را افزایش داد. کمترین باکتری محلول گلجا (Log ۱۰ CFU ml-۱ ۶۶/۳) و کمترین مقدار مالوندی آلدئید (۳۰/۱۱ نانومول در هر گرم وزن تر) در گل های تیمار شده با عسل ۲ درصد در ۴۰۰ میلی گرم در لیتر اسید سیتریک مشاهده شد. تیمار شاهد با ۷۲/۴۸ نانو لیتر در لیتر در ساعت در هر گرم وزن تر بیشترین مقدار اتیلن را داشت. کمترین مقدار اتیلن نیز به تیمارهای ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرم در لیتر اسید سیتریک در شرایط بدون قند، ساکارز ۴ درصد در ۴۰۰ میلی گرم در لیتر اسید سیتریک و عسل ۴ درصد در شرایط بدون اسید سیتریک اختصاص داشت. نتایج حاصل بیان گر آن بود که استفاده از عسل (۲%) و اسید سیتریک (۴۰۰ میلی گرم در لیتر) با کاهش باکتری محلول گلجا، مالون دی آلدئید و تولید اتیلن، پژمردگی گل ها را به تاخیر می اندازد. بنابراین تیمار گل های بریده با این ترکیبات جهت حفظ ماندگاری گل های بریده آلسترومریا توصیه می شود.

Keywords:

اسید آلی , عسل , عمر پس از برداشت , کربوهیدرات