عوامل موثر در احیای مفاهیم شناشیر در مسکن بافت سنتی شهر بوشهر و باز تولید آن در مسکن امروز

یکی از ویژگی های منحصر به فرد معماری بومی بندر بوشهر، وجود عنصری به نام شناشیر است ، شناشیر های چوبی بعنوان پوسته و نمای دوم ساختمان، به صورت شبکه هایی مانع ورود نور مستقیم خورشید می گردد. در بخش مطالعه موردی از روش پیمایشی و بسته به نیاز، از منابع مکتوب و مجازی مرتبط و همچنین با بهره گیری روش میدانی به شناسایی معنا شناسی در مسکن بافت سنتی شهر بوشهر و باز تولید آن در مسکن امروز پرداخته ، سپس با استفاده از روش های توصیفی و تحلیلی اقدام به تهیه و تدوین چارچوب مفهومی و نتیجه گیری نهایی شده است . در این پژوهش براساس تجزیه و تحلیل داده ها، ابتدا یک مدل تحلیلی ازعوامل موثر در احیای در مسکن بافت سنتی شهر بوشهر و باز تولید آن در مسکن امروزی ارائه شده است . جامعه آماری تحقیق ساکنین ۲۰تا ۶۰ ساله ساکن و شاغل شهر بوشهر می باشد. حجم نمونه با سطح اطمینان ۹۵ درصد، احتمال خطای ۵ درصد برابر۳۰۰ نفر از میان مردم و دانشجویان معماری تعیین گردید. با روش نمونه گیری به روش تصادفی ساده و در دسترس، پرسشنامه ی محقق با ۶ گویه تهیه و توضیح گردید. پرسشنامه با استفاده از نرم افزار Spss نسخه ۲۱ تحلیل شد. اعتبار(پایایی ) این پرسشنامه با روش تی تست مورد تایید قرار گرفت . پژوهش حاضر بر این فرض است که عوامل موثر در احیای مفاهیم شناشیر در مسکن بافت سنتی شهر بوشهر و باز تولید آن در مسکن امروز می تواند از طریق طراحی معماران و اجتماع اجرایی گردد. هدف از انجام این پژوهش رسیدن به مولفه های تاثیر گذار در معماری عناصر بومی بویژه شناشیر جهت ایجاد حس تعلق و ایجاد تعاملات اجتماعی در میان افراد و اجتماع می باشد تا با احیای این عناصر بویژه شناشیر افراد احساس تعلق بیشتری به محیط ها ی مسکونی خود داشته باشند.

Keywords:

احیا , شناشیر , معماری , مسکن , بوشهر