تبیین الگوهای آموزش معماری با محوریت افزایش خلاقیت

آموزش معماری نیاز به روش های کارآمد برای نشان دادن بازده آن در جهت برآورده ساختن نیازهای کمی و کیفی ناشی از توسعه اجتماعی - اقتصادی مدرن است .در آموزش معماری ، توانایی طراحی بخش ضروری و هدف اصلی آموزش میباشد. با نگاهی به انواع روش ها و الگوهای مربوط به آموزش معماری و نوع و محتوای آموزش و پرورش در معماری ، میتوان به ضرورت انتخاب یا طراحی الگوی تفکر برای تدریس دروس مهارتی از جمله کارگاه های عملی در دانشکده های معماری ،موسسات و کالج پی برد. در این پژوهش ، رابطه بین هوش هیجانی و خلاقیت مورد بررسی قرار میگیرد. این آزمون بسته به ساختار نظام آموزشی میتواند زیرساخت های آموزشی را بهبود بخشد، زیرا عملکرد اصلی سیستم آموزشی ، مربوط به خودآگاهی دانشجویان نسبت به شخصیت خودشان میباشد. دانشجویان با شناخت هوش چندگانه ، میتوانند اعتماد به نفس لازم را برای خلاقیت و خودشکوفایی به دست آورند. اگرچه در نظام آموزشی ما کمتر به شناسایی و رشد خلاقیت پرداخته شده است ، اما لازم است فرآیندهای هوش هیجانی و خلاقیت را موشکافی کنیم و عوامل موثر آن را بررسی کنیم . در پژوهش کنونی ، ابزار های استاندارد سنجش و جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه خلاقیت تورنس ، آزمون هوش چندگانه گاردنر و آزمون پیشرفت تحصیلی قبل و بعد از آموزش بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها، روش های مورد استفاده، روش خبرگان دلفی ، آزمون همبستگی ، کوواریانس و آزمون تی در نرم افزار«spss» بود.

Keywords:

آموزش معماری , خلاقیت , هوش هیجانی , آزمون تورنس .