بررسی روند خلق فرم و طراحی بومی با نگرشی به توسعه پایدار

مساکن و ساختمانهایی که در گذشته ساخته می شد به علت رعایت اصول و معیارهای آب و هوایی در برابر عوامل نامساعد جوی عملکرد خوبی داشته ، به طور طبیعی انسان را از شرایط آب و هوایی مختلف حفظ می کرد. رشد تکنولوژی بشر بعد از انقلاب صنعتی و دستیابی به انرژیهای فسیلی موجب شد رعایت معیارهای آب و هوایی در ساخت و ساز مسکن و ساختمان به بوته فراموشی سپرده شود. محدودیت منابع انرژیهای فسیلی و بروز مسائل زیست محیطی از اواسط قرن بیستم موجب گرایش انسان به طبیعت و رعایت معیارهای آب و هوایی در ساختمان شد که ابداع انواع تکینک های اقلیمی را در پی داشت . نوشتار حاضر یک الگوی بوم شناختی را در آموزش توسعه پایدار با تاکید بر نقش معماری بومی که به طور مستقیم و غیر مستقیم ادراک و رفتار محیطی را متوجه مفاهیم پایداری می نماید و روش و نتایج تحقیقی بر روی اصول و مبانی معماری بومی پایدار که در طول تاریخ تجربه شده است و نقش آن را در توسعه پایدار بیان می کند، را ارائه می دهد.

Keywords:

پایداری , توسعه پایدار , معماری بومی , معماری سنتی .