تغییرات حریم در مسکن بومی و معاصر شهر قم با تاکید بر نظریه نحو فضا

امروزه برون رفت از مشکلات ناشی از توسعه وارداتی مدرن به ویژه در مقوله مسکن از مهم ترین دغدغه های متفکرین حوزه معماری است . حریم به عنوان یک عامل کلیدی ، پیوند دهنده جنبه های محیطی و رفتاری مابین فضا و روابط اجتماعی است . مسکن مهر همانا تا حدودی متاثر از این مقوله فرهنگی است ،خصوصا که اهمیت پرداختن به این موضوع در خصوص مسکن مهر زمانی که این طرح قرار است در وسعت بالایی انجام گیرد از اهمیت بالایی برخوردار می شود. در این مقاله از نظریه نحو فضایی برای برسی پیکره بندی فضایی چیدمان خانه بومی و معاصر در شهر قم از طریق یک رویکرد تحلیلی و مقایسه ای بهره برده شده است ، در این راستا از شبیه سازی نرم افزاری Depth map و تکنیک های مقایسه استفاده شده است و یافته ها به وسیله روش کیفی استدلال منطقی مورد تجزیه وتحلیل قرارمی گیرد. یافته ها نشان از آن است که پیکربندی فضایی خانه های (سنتی ) و (سنتی - معاصر)، به گونه ای ساماندهی شده است که دسترسی پذیری به فضاهای خصوصی در خانه های سنتی مشکل تر از مدرن است ؛ ولی در خانه معاصر، سلسله مراتب دسترسی به فضاها و تشخیص مرزها محدود می شود و از سویی دیگر پیکربندی فضایی موجب افزایش فردگرایی شده است . ازاین رو این موضوع مطرح می شود که حریم خصوصی در مسکن مهر به چالش کشیده می شود.

Keywords:

حریم , نحو فضا , مسکن مهر , مسکن سنتی , قم