پیکربندی محیط فیزیکی و فرایند مسیریابی

مسیریابی امری مهم است که در صورت رعایت نشدن اصول و قواعد بنیادین آن در هنگام طراحی ، می توان د پس از بهرهبرداری از پروژه برای مصرفکنندگان آن دردسرساز باشد. دشوار بودن مسیریابی در ساختمآنهایی با ساختار (پیکربندی ) پیچیده می توان د منجر به سردرگمی و افزایش اضطراب، هدر رفتن وقت و طی کردن مسافت طولانی توسط مراجعان فضای مورد نظر گردد؛ به همین دلیل بررسی تاثیر پیکربندی فضایی در مسیریابی ، به عنوان مهم ترین عامل تاثیرگذار بر عملکرد افراد در محیط های فیزیکی ، بسیار حائز اهمیت است . هدف از انجام این پژوهش ، بررسی نحوه ارزیابی تاثیر پیکربندی محیط فیزیکی بر رفتار مسیریابی می باشد. در این راستا، پس از بررسی مفهوم مسیریابی و نحو فضا، شاخص های عینی (اتصال، همپیوندی و عمق ) و ذهنی ( زمان، تعداد توقف ، تعداد خطا، مسافت ، نسبت مسافت طی شده به کوتاهترین مسیر، سرعت و زمان توقف ) رفتار مسیریابی که تحت تاثیر پیکربندی قرار دارند، به ترتیب با تکنیک نحو فضا و توسط حرکت اشخاص در محیط فیزیکی استخراج می شوند تا ارتباط میان آنها مورد بررسی قرار گیرد. نتایج تحقیق نشان می دهد که تاثیر پیکربندی بر رفتار مسیریابی ، با تحلیل این ارتباط میان شاخص های هر دو بعد ذهنی وعینی مسیریابی که تحت تاثیر پیکربندی قرار دارند، صورت می گیرد.

Keywords:

پیکربندی , مسیریابی , نحو فضا , تحلیل رفتار مسیریابی , تحلیل چیدمان گرافیکی دید