سنجش کیفیت معماری مجتمع های مسکونی در مقایسه با معماری خانه های سنتی دوره صفویه اصفهان

با افزایش جمعیت در دنیای معاصر، مشکلات اساسی در زمینه تامین مسکن به وجود آمده است ، تغییرات اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی نیز در کمیت و کیفیت این امر تاثیر گذار بوده و زمانی که گنجایش محدود زمین برای پذیرش جمعیتی که رو به افزایش است نتواند پاسخگو باشد، ساخت و ساز در ارتفاع مورد توجه قرار گرفت و با گذشت زمان گسترش یافت و تمام اهداف اساسی و اصلی خانه در طراحی ها نادیده گرفته و نیازهای اساسی انسان به فراموشی سپرده شد، از این رو در این پژوهش سعی شده تا با اتکا به روش تحلیلی توصیفی و با الگو پذیری از نکات طراحی معماری خانه های سنتی در طراحی مجتمع های مسکونی باعث بهبود کیفیت فضا شد؛ به طور مثال با در نظر گرفتن معیارهایی چون رعایت حریم خصوصی خانه ، ایجاد سلسله مراتب فضایی ،استفاده از نور طبیعی و انعکاس رنگ و... و در نهایت سعی گردیده ارتقاء کیفیت میکن طراحی شده با توجه به نیاز زندگی معاصر و الگو پذیری از فرهنگ بومی اسلامی این سرزمین صورت پذیرد.

Keywords:

سکونت , مسکن , مجتمع مسکونی , ارنقاء کیفیت مسکن , فرهنگ بومی اسلامی