نقش بافت تاریخی در توسعه پایدار گردشگری فرهنگی شهر شیراز

بافت تاریخی شهرها به عنوان مکانی واجد ارزش های میراث فرهنگی ، با در برگرفتن دوره های مختلف تاریخی ، دارای ویژگی هایی متشکل از ساختاری فضایی - کالبدی می باشد. شهرها دارای ارزش تاریخی هستند، به همین علت بافت تاریخی به عنوان یک میراث گران بها و با ارزش در کنار بافت جدید به شمار می آید. این میراث گران بها می تواند در زمینه توسعه آینده شهرخصوصا از لحاظ گردشگری و جذب گردشگر دارای اهمیت فراوان باشد.گردشگری امروزه یکی از مسائل مهم و موثر اقتصادی و یکی از عوامل برجسته ارتباط اجتماعی و فرهنگی است . در این میان، مکان های تاریخی ، به دلیل نمایش هویت شهرها، از ارزش بسیار زیادی جهت جذب گردشگر برخوردارند. بافت های تاریخی ایران به دلیل توام شدن وجهه تاریخی با بافت جدید اهمیتی دوچندان برای گردشگران دارند. بافت تاریخی شیراز، که یکی از قدیمی ترین بافت های شهری ایران است ، به مساحت تقریبی ۳۶۰ هکتار در قلب شهر جای دارد. این محدوده که ۲/۸ درصد مساحت کل شهر را شامل می شود، هسته اولیه شکل گیری شهر شیراز در آن جای دارد و طی دوران های مختلف توسعه و تحولات زیادی را پشت سر گذاشته است که حدود آن دروازه ها و حصار دور شهر در دوره زندیه می باشد که با داشتن شهره ای جهانی ، قابلیت های فراوانی به منظور تبدیل شدن به مکانی برای گردشگری در سطح ملی و بین المللی دارد.در پژوهش حاضر با به کارگیری روش توصیفی و به شیوه کتابخانه ای و مطالعات اسنادی ، به موضوعات و مفاهیم مرتبط گردشگری پایدار و فرهنگی پرداخته و برای این منظور پس از آشنایی با بافت تاریخی شهر شیراز و مفهوم گردشگری فرهنگی ، به بررسی راهکارهای توسعه پایدارگردشگری فرهنگی بافت تاریخی شهر شیراز پرداخته شده است .

Keywords:

بافت تاریخی , صنعت سفید , گردشگری پایدار , گردشگری فرهنگی , شهر شیراز.