بررسی و تحلیل توسعه کاربری زمین مبتنی بر نظریه بازی ها

برنامه ریزی کاربری زمین مدیریت خردمندانه فضا به منظور بهینه سازی الگوی توزیع فعالیت های انسان است و به دلیل ماهیت پیچیده آن بسیاری از صاحب نظران آن را به عنوان نظریه بازی در نظر گرفته اند که در آن برنامه ریزان تنها به عنوان یک عام در نظر گرفته نمی شوند و بعضا مدیریت فرآیند آن را نیز بر عهده دارند. سایر عوامل موثر بر بازار توسعه شامل گروه های ذینفع و ذی نفوذ، نهادها ، مدیران و نمایندگان، گروه های خاص، مالکان خصوصی ، عاملین توسعه سازنده ها، مشاوران املاک و دیگر افراد و گروه ها نیز به نحوی از فعل و انفعالات کاربری زمین سود می برند. چنین فرآیند پیچیده و ماتریس گونه ای از تصمیم گیری برای تعیین و تغییر و کنترل کاربری زمین ، نیازمند شناسایی دقیق و عمق زمینه ها و بسترهای موثر بر تصمیم گیری و نیز شناسایی چگونگی نقش آفرینی کنشگران متعدد است .سازمان یابی و مدیریت مناطق کلان شهری به سبب تعدد و تکثر روزافزون کنشگران و درهم تنیدگی های افقی و عمودی در حوزه های برنامه ریزی ، سیاستگذاری ، اجرا و پایش ، به یکی از مسائل مهم درسال های اخیر بدل شده است که تاثیرات بسیار مهمی بر کارآمدی این مناطق داشته است . پژوهش حاضر با علم به اینکه ارائه راهکارها و گزینه های اصلاحی در تبیین مسئله و فهم پیچیدگی کنشگران عرصه مدیریت شهری و به ویژه مدیریت مناطق کلانشهری ، در گام نخست مستلزم شناخت بازی شکل گرفته میان کنشگران است ، برآن شد تا با تشریح و کاربست نظریه بازی ها در عرصه مدیریت شهری ، ضمن شناخت پیچیدگی های مسئله ، تعدد و تکثر کنشگران را با مدل سازی تسهیل نموده و به تحلیل رفتارها، تعاملات و تمایلات کنشگرانو پیامدهای تصمیمات کنشگران بپردازد تا بسترسازی لازم برای ارائه رهنمودها و سیاست گذاری های کارآمد را باعث گردد. برهمین اساس نتایج حاصله نشان می دهد وضعیتی که به عنوان پایدارترین وضعیت کنش و بازی میان کنشگران مطرح است ، مستلزم اصلاحات ساختاری و شناخت مفهوم منطقه کلان شهری در نظام تقسیمات سیاسی کشور با همراهی سایر نهادهای موثر است .

Keywords:

کاربری زمین , برنامه ریزی کاربری زمین , مدیریت کاربری زمین , نظریه بازی ها