معیارهای پیاده محوری در طراحی شهری خیاباننمونه موردی :خیابان حمزه

خیابان از ابتدا عنصر اصلی ساختار شهر بوده و به عنوان یک فضای شهری پیاده محور شناخته می شده ، اما با ورود به دوران صنعتی شدن و مدرنیته به سمت سواره محوری درآمده است .در کشورهای جوامع پیشرفته شکل خیابان ها به جایگاه اصلی خود در زندگی مردم بازگردانده شده است . اما کشورهای در حال توسعه در مرحله گذار خیابان از نقش تراوری به نقش اجتماعی اند . خیابان های کامل ، با در نظر گرفتن نیازهای اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی جامعه ، سعی بر ایجاد زمینه ی حضور کلیه افراد با هر توانایی جسمی و حرکتی دارد و شکل گیری خیابان های شهری با قابلیت جمع پذیری و پیاده مداری از نخستین اهداف این فضاهای شهری است . مقاله حاضر حاصل یک پژوهش کاربردی بوده. پس از تطبیق کیفیت های موثر منظر مطلوب خیابان با معیارهای طراحی خیابان های کامل پیاده مدار و اصول مقتبس از تجربیات مرتبط ،معیارهای مطلوب جهت تحلیل ،ارزیابی و طراحی خیابان تدوین گردیده است .پس از تحلیل یکپارچه و سنجش وضعیت خیابان بر اساس معیارهای طراحی شامل : ایمنی ،امنیت ،نفوذپذیری ،تنوع،آسایش اقلیمی پیاده ها،زیبایی های بصری و ... ،و روش دلفی ، عدم توجه به کیفیت های منظر مطلوب در وضعیت موجود خیابان حمزه مشخص گردیده سپس اهداف طراحی جهت بهبود وضعیت منظر خیابان حمزه هماهنگ با هدف اصلی و در راستای چشم انداز ارائه گردیده.طراحی منظر خیابان با رویکردی پیاده مدار و انسانی هدفی است که جهت تفصیل و اجرایی شدن در قالب گزینه های طراحی ارائه گردیده و پس از ارزیابی گزینه ها، اقدامات عملی به صورت : تغییر عرض خیابان، تغییر در الگوی ساخت توده های بر خیابان،ارائه الگوی چهارباغی در طراحی خیابان،ایجاد فضاهای باز(پلازا)در طول خیابان و بازطراحی پیاده روها جهت تحقق اهداف ارائه گردیده است .

Keywords:

طراحی شهری , خیابان , کیفیت فضایی , پیاده محوری