ارزیابی مکانیابی مراکز آموزشی (مقطع متوسطه دوم) با روش فازی AHP (نمونه موردی : شهر تهران)

یکی از اهداف مهم برنامه ریزی کاربری اراضی شهری تامین مناسب خدمات عمومی ازجمله دسترسی به خدمات آموزشی است با رشد جمعیت استقرار مراکز خدماتی جدید مختلف ازجمله مراکز آموزشی را ضروری می سازد. یکی از گامهای اساسی در استقرار این مراکز انتخاب مکان بهینه برای آنها با توجه به اهداف و معیارهای مختلف است به گونه ای که ضمن برخورداری مراکز از توزیع فضایی مناسب و تخصیص متعادل، ناسازگاری بین کاربری ها نیز در سطح منطقه تا حد ممکن کاهش یابد. مقوله مکانیابی مدارس به عنوان یکی از مراکز خدمات رسان در سطح شهری ازجمله مباحثی است که در فرایند توسعه و سعادت هر اجتماع صاحب نقش بوده است . بی توجهی به توزیع فضایی مناسب و اصولی مراکز آموزشی نیز موجب کاهش کارایی نظام آموزشی و ایجاد مشکلاتی برای دانش آموزان و تحمیل بار مالی دوچندان بر نظام آموزش و خانوادهها خواهد شد. در این تحقیق به بررسی ۹ معیار برای بررسی وضعیت فعلی مدارس متوسطه دوم شهر تهران با روش فازی AHP پرداختیم که درنهایت ۷۳% مدارس در وضعیت کاملا نامناسب ، ۸% در وضعیت نامناسب ، ۸% در وضعیت مناسب ، ۹% در وضعیت کاملا مناسب قرار دارند.

Keywords:

مکانیابی , تحلیل سلسله مراتبی , فازی , مسکن