نگاهی بر امکانسنجی طراحی انواع مسیر دوچرخه در فضاهای شهری و تاثیر آن بر افزایش مطلوبیت فضای زیستی

افزایش سطح کیفی فضای زندگی انسان چه در عرصه معماری و چه در سطح فضاهای شهری همواره یکی از مهم ترین دغدغه های طراحان و برنامه ریزان بوده است . مباحثی همچون افزایش سطح بهداشت جسمی و روانی ، ارتقاء کیفی شرایط زیست محیطی در همه جوانب ، افزایش سطح ایمنی شهرنشینان، جزء مواردی است که کیفیت فضای زیست انسان را بهبود می بخشد. این تحقیق که از نوع کاربردی است و در آن از از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای بهره برده شده است ، سعی دارد تا با بررسی امکانسنجی طراحی مسیر دوچرخه در فضاهای شهری به لزوم توجه به طراحی مسیر دوچرخه در شبکه معابر شهری در راستای ارتقاء کیفی شرایط زندگی افراد بپردازد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که با توجه به گزینه های متنوع نحوه طراحی مسیرهای دوچرخه ، در بسیاری از موارد امکان طراحی مسیر دوچرخه در شبکه معابر وجود دارد که در برخی شرایط از مطلوبیت و ایمنی بالاتری برخوردار است . وجود خطوط دوچرخه در شهرها امکان حضورپذیری مردم در فضای شهری را بیشتر کرده و همچنین سلامت جسم ، روان و کاهش ترافیک ، آلودگی های محیط و امکان طراحی فضاهای زیبا و متنوعتری را در فضای شهری به ارمغان می آورد و حس دلبستگی و تعلق به محیط زندگی را در شهروندان افزایش می دهد.

Keywords:

حمل و نقل , مسیر دوچرخه , فضاهای شهری , محیط زیست , مطلوبیت , سلامت