بررسی مولفه های زیست پذیری شهر رشت

مسائل مربوط به فضاهای شهری نظیر کیفیت پایین محیط ، آلودگی ها و ... در دهه های اخیر، متفکران شهری را بر آن داشت تا بر مفهوم زیست پذیری به عنوان یکی از رویکردهای دستیابی به محیط شهری قابل زیست و باکیفیت تاکید کنند. شهرهای زیست پذیر ازنظر اجتماعی فراگیر، مقرون به صرفه ، در دسترس، سالم ، ایمن و انعطافپذیر در برابر تهدیدها هستند. شهر رشت به عنوان متراکم ترین شهر در شمال ایران، همانند دیگر شهرهای پرجمعیت کشور دارای مشکلات متعدد زیست محیطی ، کالبدی و اجتماعی است که درمجموع کیفیت زندگی را برای ساکنان تحت تاثیر قرار داده است . این پژوهش از نوع کاربردی و به لحاظ روش توصیفی - تحلیلی است . جمع آوری اطلاعات با روش اسنادی و همچنین مشاهدات میدانی با استفاده از پرسشنامه به صورت طیف لیکرت صورت گرفته است . جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه شهروندان شهر رشت می باشند. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از آزمون Ttest تک نمونه ای و آزمون فریدمن در نرمافزار SPSS استفاده شده است . مقدار ضریب آلفای کرونباخ برابر با ۷۹۲/۰ می باشد و بنابراین پایایی تحقیق در سطح قابل قبولی قرار دارد. در بعد اقتصادی میانگین شاخص های اشتغال و مسکن به ترتیب با مقادیر ۴/۲ و ۵۵/۲ پایین تر از حد متوسط است . در بعد اجتماعی شاخص های آموزشی (۴/۳) و امنیت (۵۵/۳) دارای مقادیر میانگین بالاتر از متوسط هستند؛ اما شهروندان شاخص های مشارکت (۱/۲) و تفریحات و اوقات فراغت (۴۵/۲) را نامطلوب ارزیابی کردهاند. در بعد زیست محیطی نیز شاخص های کیفیت محیطی (۳۵/۲) و بازیافت زباله و فاضلاب (۸۵/۱) در حد پایین تر از میانگین قرار دارند. به طورکلی برنامه ریزی صحیح در حوزه های مدیریت شهری و استفاده از پتانسیل های موجود می تواند نقش مهمی در راستای بهبود شاخص های زیست پذیری داشته باشد و درنهایت به ارتقای کیفیت زندگی شهری منجر شود.

Keywords:

زیست پذیری , محیط زیست شهری , کیفیت زندگی , شهر رشت