اعتیاد و زوال زندگی: انسان شناسی رنج برای لب خط تهران

انسان­ شناسی رنج، جریان قوی درد، زوال زندگی، ساختار محروم کننده، سوژه تضعیف هدف از این پژوهش آن است که بتوان که با توسل به انسان­ شناسی رنج زندگی­ های رنج­مند، شکسته، کاهیده، خردشده و له ­شده را با تکیه بر پرسه هایی در تجربه­ کار میدانی به نثری رنج­مند بیاید. انسان­ شناسی رنج در باب اعتیاد حداقل باید چهار ویژگی داشته باشد: ۱) ضد تقلیل به معتاد، ۲) اولویت تجربه­ زیسته در زندگی شخص، ۳) به نقد کشیدن ساختارهای اعتیادآور و ۴) تعهد اخلاقی با رابطه­ ای شفقت­آمیز نسبت به دیگری. محله­ لب خط تهران انباشتی است از انسان­ های بسیار با رنج­های بسیار، دارای فضاهایی با اتمسفرهایی از اعتیاد، درگیری و تعفن. انسان های لب خطی، انسان­ هایی هستند مهاجر از جاهای دیگر ایران به قصد کسب درآمد در تهران، اما گرفتارشده در تخدیر و تحقیر، غرق­شده در تعفن و تنزل، اسیرشده در بیماری و بیچارگی. در انسان­ نگاری تصویرهایی از کوچه ­ها و تصویرهایی از اتاق ­ها را با لحظاتی از زندگی چند نفر لب خطی در قطعه­ ها و پاره­ های نوشتاری همراه خواهم کرد. در نهایت با خلق مفهوم جریان قوی درد سیاست­های کلان، خرد و شخصی را که در کار به زوال کشاندن زندگی یک لب خطی هستند ترسیم می کنم. هدف از این فرایند همدردی، مستندسازی و نقد است. ­شده. لب خط.

Keywords:

انسان شناسی رنج , جریان قوی درد , زوال زندگی , ساختار محروم کننده , سوژه تضعیف شده. لب خط