تحلیل و بررسی رابطه ساختار روایی و فرایند تولید ارزش در گفتمان (مطالعه موردی: رساله الطیرهای فارسی و عربی)

هر ساختار روایی متشکل از کنش­هایی است. این کنش­ها، پیوند با ارزش­هایی را در دستور کار خود قرار می­دهند. حال، در رساله­الطیرهای فارسی و عربی، کنش­ها چطور می­توانند مولد ارزش­ها باشند؛ به­ نظر می­رسد در رساله­الطیرها، ارزش­های متفاوت تحت تاثیر کنش­ها، خلق و با ساختار روایی این آثار منطبق شده­اند. بررسی­هایی که با روش توصیفی _ تحلیلی، ابزار کتابخانه­ای، و رویکرد ساختارگرایی (نظریه نمود نحوی تودوروف) و نشانه - معناشناسی (نظام ارزش) انجام گرفت حاکی است کنشگران قبل از ورود به موقعیت نامتعادل، به عقد قرارداد می­پردازند؛ سپس وارد توانش۱ و کسب ارزش­های مجازی می­شوند. در مرحله بعد، کنش صورت می­گیرد. بعد از کنش، وارد توانش۲ و کسب ارزش­های پتانسیل می­شوند؛ سپس وارد مکانی می­شوند که هم تنش عاطفی به همراه دارد و هم می­تواند نیروی ایجادکننده موقعیت متعادل تازه و باعث دستیابی به ارزش اتیک شود. در مرحله بعد، کنشگران وارد موقعیت متعادل تازه و کسب ارزش اتیک می­شوند. در نهایت، وصال طیران به ابژه یا انفصال از آن بدین گونه است: اتصال به ابژه، نابودی و انفصال همیشگی از ابژه، اتصال مشروط به ابژه، اتصال/ انفصال نامشخص، تبدیل سوژه­ها به ابژه. بر این اساس، دستورپایه رساله­الطیرها عبارتند از: سفر - مناظره/ موعظه/ انذار - خبرجستن و واصل شدن.

Keywords:

رساله الطیرها , ساختار روایی , نظام ارزش