محاکات و روایت از دیالوگ های افلاطون تا درام های خواندنی مدرن

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 202

This Paper With 26 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_NAQD-2-1_005

تاریخ نمایه سازی: 14 اسفند 1401

Abstract:

دیالوگ های افلاطون همواره در حوزه فلسفه بستر مطالعه و بررسی بوده ، اما در حوزه درام، کمتر توجهی به ویژگی های دراماتیک این دیالوگ ها شده است. به ویژه آنکه افلاطون از مخالفان هنرهای محاکاتی به ویژه تئاتر و درام بوده، و همین امر موجب تفوق عنصر روایت در آثار او شده بود. ازاین رو می توان دیالوگ های او را با معیارهای درام های روایی بررسی کرد. درام های روایی در دوره مدرن در اروپا رونق یافت و تحت عنوان درام های خواندنی به رسمیت رسید. پژوهش پیش رو به بررسی مولفه های محاکاتی و روایی در این درام ها و تطبیق آن با دیالوگ های افلاطونی می پردازد. ابتدا مفاهیم محاکات و روایت تشریح، و سپس آراء افلاطون درباره محاکات و روایت بیان شده است. رابطه افلاطون با تراژدی و کمدی نیز به طور مشخص مورد بررسی قرار گرفته است. سپس به جایگاه تئاتر در دوره مدرن و در میان هنرهای غیرمحاکاتی پرداخته ایم که حاصل آن، درام های خواندنی هستند. در تفسیر درام های خواندنی، نمایشنامه چهار قدیس در سه پرده اثر گرترود استاین و ساختار کلی نمایشنامه های برتولت برشت و ساموئل بکت، از نمایشنامه نویسان مدرنیست، بررسی شده است. در انتها با دستیابی به مولفه های درام های خواندنی و تطبیق آنها با دیالوگ های افلاطونی، به مختصات دیالوگ های افلاطونی در قالب گونه ای دراماتیک دست می یابیم.

Authors

مژده ثامتی

دانشجوی دکتری تاریخ تطبیقی و تحلیلی هنر اسلامی دانشگاه هنر تهران

فرزان سجودی

دانشیار گروه نمایش دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر تهران

کامران سپهران

دانشیار گروه نمایش دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر تهران-

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • ارسطو. ۱۳۸۱. فن شعر، ترجمه ع. زرین کوب. تهران: امیرکبیر ...
  • افلاطون. ۱۳۵۳. جمهوری، ترجمه م.ح. لطفی. تهران: ابن سینا. ...
  • ۱۳۶۷. دوره آثار افلاطون، ترجمه م.ح. لطفی و ر.کاویانی. تهران: ...
  • ۱۳۹۰. دوره آثار افلاطون، ترجمه م.ح. لطفی و ر.کاویانی. ج ...
  • برشت، ب. ۱۳۵۱. عظمت و انحطاط شهر ماهاگونی، ترجمه م. ...
  • دهخدا، ع.ا . ۱۳۷۳. لغت نامه، تهران: موسسه انتشارات و ...
  • راسل، ب. ۱۳۴۰. تاریخ فلسفه غرب، ترجمه ن. دریابندری. ج ...
  • شاپوری، س. ۱۳۹۴. تراژدی در آثار افلاطون، تهران: افراز ...
  • لائرتیوس، د. ۱۳۸۷. حیات فیلسوفان نامدار: سقراط و افلاطون،ترجمه ح. ...
  • وات، ا. ۱۳۷۹. پیدایی قصه: پژوهش هایی درباره دیفو، ریچاردسون، ...
  • Arieti, J.A. ۱۹۹۱. Interpreting Plato: The Dialogues as Drama, Lanham: ...
  • Auerbach, E. ۱۹۵۳. Mimesis: The Representation of Reality in Western ...
  • Bakhtin, M. ۱۹۸۱. The Dialogic Imagination: Four Essays, Austin: University ...
  • Chatman, S. ۱۹۹۰. Coming to Terms: The Rhetoric of Narrative ...
  • Edwards, P. ۱۹۷۶. “Mimesis”. in The Encyclopedia of Philosophy, New ...
  • Kahn, C. ۱۹۹۶. Plato and the Socratic Dialogue: The Philosophical ...
  • Nightingale, A.W. ۱۹۹۵. Genres in Dialogue: Plato and the Construct ...
  • Nünning, A. & Sommer, R. ۲۰۰۸. “Diegetic and Mimetic Narrativity: ...
  • Puchner, M. ۲۰۱۰. The Drama of Ideas, Oxford: Oxford University ...
  • Richardson, B. ۲۰۰۷. “Drama and Narrative”. in D. Herman (Ed.). ...
  • Stein, G. ۱۹۴۹. Last Opera and Plays, Maryland: Johns Hopkins ...
  • _______. ۲۰۱۵. “Four Saints in Three Acts”. My KPFA – ...
  • Tatarkiewicz, W. ۱۹۷۳. “Mimesis”, inPhilip Wiener (ed.). Dictionary of the ...
  • نمایش کامل مراجع