بررسی نقش روش یادگیری معکوس بر مشارکت فراگیران در فرآیند یادگیری

فرهنگ یادگیری باید از مدل سخنرانی معلم محور به مدل یادگیری فعال فراگیر محور تغییر کند. فراگیران باید در ساختن معنا و به کارگیری مفاهیم مطرح شده در دوره مشارکت کنند. می توان بیان داشت که یادگیری معکوس باعث افزایش انگیزه در فراگیران شده است و دلیل آن را می توان اتفاق افتادن آموزش و یادگیری در دو محیط اصلی که فراگیران در آن ها زمان زیادی را می گذرانند یعنی خانه و مدرسه، بیان داشت. یکی از مباحث مطرح شده و قابل بحث، افزایش کنترل یادگیری است. یافته های پژوهش نشان داد که فراگیران با استفاده از محتوای آموزشی قابل استفاده مجدد بر یادگیری خود، کنترل بیشتری دارند. در کلاس با تدریس سنتی، امکان یادگیری و تجدید تدریس توسط معلم وجود ندارد و فراگیران نمی توانند دسترسی مجدد به مطالب تدریس شده داشته باشند. همچنین این روش باعث رشد قوای شنیداری و نوشتاری فراگیران شده است و فراگیران دارای توانایی و سرعت یادگیری متفاوت امکان تنظیم یادگیری خود را به دست آورده اند. از این رو، آموزش در مدارس باید به شیوه آموزش معکوس را در نظر گرفته و از این رویکرد آموزشی استفاده گسترده تری شود. پژوهش حاضر به بررسی روش یادگیری معکوس به عنوان یکی از روش های مطرح یادگیری در مقوله یادگیری نوین پرداخته و تعاریف، تاریخچه، اصول و الگوهای آن را مورد بررسی و جمع بندی قرار داده است. یافته های پژوهشی نشان داد که در یادگیری معکوس با استفاده از ابزار افزایش مشارکت فراگیران در فرآیند یادگیری باعث یادگیری طولانی مدت و ماندگاری بهتر مطالب یاد گرفته شده در ذهن فراگیران شده است.

Keywords:

فراگیر , معلم , یادگیری , یادگیری معکوس , نظام آموزشی