واکاوی جامعه شناختی گرایش به کنش انقلابی و طردگرایی در عصیان سروده های عبدالله پشیو و مفدی زکریا
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 152
This Paper With 26 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ISLAH-2-2_009
تاریخ نمایه سازی: 16 اسفند 1401
Abstract:
عبدالله پشیو و مفدی زکریا از شعرای معاصر هستند که دوران حیاتشان همزمان با سیطره رژیم بعث بر کردستان عراق و استعمار الجزائر توسط دولت فرانسه بوده است. در چنین شرایطی، دو شاعر بهعنوان شعرای متعهد، سرودههای خود را به آینه بازنمایی رنجهای مردم استعمارشده کرد و عرب تبدیل کردهاند و با تاکید بر لزوم استعمارزدایی، انقلاب را تنها گریزگاه رهایی از چنگال استعمار و اشغالگری میشمارند. در پسزمینه گرایش دو شاعر به انقلاب، علاوه بر رنجبردن از اشغال سرزمین و احساس حقارت و سرخوردگی ناشی از آن، عواملی همچون محرومیت، آسیمیلهکردن مردم استعمارزده و ارتکاب جنایات وجود دارد که پشیو و مفدی را به سوی طردگرایی و کنش انقلابی سوق داده است. از آنرو که تاکنون جستار مستقلی به بررسی عوامل گرایش پشیو و مفدی به کنش انقلابی نپرداخته است، نگارنده بر آن است تا به بررسی تطبیقی این پدیده در اشعار دو شاعر بپردازد. مسئله بنیادین پژوهش حاضر این است که عوامل زمینهساز کنش انقلابی، چگونه و در چه قالبهایی در سرودههای دو شاعر، نمود یافته و با چه مفاهیمی پیوند خورده است. جهت بررسی این مسئله، نگارنده از روش تحلیلی و تطبیقی مبتنی بر بررسی جامعهشناختی بنمایههای سرودههای دو شاعر بهره گرفته است. وجود عوامل زمینهای نشاتگرفته از هژمونی استعمارگر و اشغالگر، دو شاعر را به طردگرایی و رویکرد انقلابی واداشته است. دامنه اشعار انقلابی مفدی بسیار وسیعتر از اشعار پشیو است؛ اما سرودههای پشیو، القاکننده خشمی فراگیرتر است که گاه با کاربرد الفاظ رکیک و آتشفشانی از خشم و نفرت آمیخته میشود.
Keywords:
Authors
اسماعیل برواسی
دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات عربی، گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران