شناسایی سبک های تحولی و تعاملی موثر بر افزایش میزان یادگیری دانش آموزان (مطالعه موردی دانش آموزان ابتدایی دوره اول ناحیه ۴ شهر مشهد)

این پژوهش با هدف شناسایی سبک های تحولی و تعاملی موثر بر افزایش میزان یادگیری دانش آموزان دوره اول ابتدایی ناحیه ۴ مشهد انجام شده است. این تحقیق به صورت کیفی و با رویکرد پدیدارنگاری انجام شده است. دانش آموزان دوره ابتدایی ناحیه ۴ آموزش و پرورش مشهد جامعه ی آماری را تشکیل داده اند. در این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند ۴ نفر از معلمان و ۴ نفر از دانش آموزان مدارس دوره اول ابتدایی ناحیه ذکر شده انتخاب شدند. ابزار پژوهش مصاحبه نیمه ساختاریافته است و داده های خام با استفاده از روش کدگذاری باز مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‎های پژوهش از نتایج مصاحبه با معلمان مشخص شده است که ابعاد برنامه درسی، روانشناسی، سازمانی و دینی بر افزایش میزان یادگیری دانش آموزان دوره اول ابتدایی ناحیه ۴ مشهد نقش داشته اند. همچنین نتایج مصاحبه با والدین دانش آموزان نیز نشان می دهد که ابعاد برنامه درسی، خانواده و روانشناسی به عنوان ابعاد موثر بر افزایش میزان یادگیری دانش آموزان دوره اول ابتدایی ناحیه ۴ مشهد شناسایی شدند. از نظر معلمان در بعد برنامه درسی مقوله های فعالیت های یاددهی یادگیری، زمان، مکان، ارزشیابی تکوینی، مواد و منابع، محتوا، گروه بندی، برنامه درسی پنهان، هدف و منطق شناسایی شدند. از نظر والدین دانش آموزان در بعد خانواده مقوله های سبک تربیتی حامیان، منطقه مجاور رشد، فرهنگی و اخلاقی شناسایی شدند. نتایج مصاحبه با معلمان نشان داد که ابعاد برنامه درسی، روانشناسی، سازمانی و دینی بر افزایش میزان یادگیری دانش آموزان نقش داشته و همچنین نتایج مصاحبه با والدین دانش آموزان در این پژوهش نشان داد که ابعاد برنامه درسی، خانواده و روانشناسی ابعاد موثری بر افزایش میزان یادگیری دانش آموزان بوده است.

Keywords:

سبک تحولی , سبک تعاملی , یادگیری , دانش آموز , دوره اول ابتدایی