بررسی رابطه تعلق خاطر به مدرسه و فرسودگی تحصیلی در درس تربیت بدنی در دوران پساکرونا استان سیستان و بلوچستان

هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه تعلق خاطر به مدرسه و فرسودگی تحصیلی در درس تربیت بدنی در دوران پساکرونا استان سیستان و بلوچستان است. روش تحقیق از نوع توصیفی – پیمایشی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم استان سیستان و بلوچستان به تعداد ۴۸۰۰۰ نفر بودند. به دلیل تعداد بالای جامعه و مراجعه به جدول مورگان، تعداد ۳۸۴دانش آموز به صورت خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. محقق از پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه براون و ایوانز (۲۰۰۰) و پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (۱۹۹۷) برای جمع آوری داده های آماری استفاده کرد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و از آزمون های آمار استنباطی (تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان) استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد ابعاد فرسودگی تحصیلی قابلیت پیش بینی متغیر احساس تعلق به مدرسه در درس تربیت بدنی را داشتند. درنتیجه مدیران مدارس با ایجاد ساختاری در راستای علاقه مند کردن دانش آموزان به درس تربیت بدنی می توانند نه تنها یک نقش حیاتی برای فهم رفتارهای مثبت آموزشی مثبت همچون پیشرفت تحصیلی، انگیزش و اشتیاق به درس و تعلق خاطر به مدرسه پایه گذاری کنند، بلکه همچنین برای هدایت در مسیر درست سیاست های سند تحول آموزش وپرورش نقش مهمی ایفا خواهند کرد.

Keywords:

تعلق خاطر به مدرسه , فرسودگی تحصیلی , درس تربیت بدنی