بررسی رابطه دانش آفرینی در ورزش بر عملکرد تیم های کاری در ورزشکاران رشته راگبی

هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه دانش آفرینی در ورزش بر عملکرد تیم های کاری در ورزشکاران رشته راگبی است. روش تحقیق از نوع توصیفی – پیمایشی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری کلیه ورزشکاران رشته راگبی که به صورت حرفه ای فعالیت می کنند تشکیل می دهد (۶۸۰ نفر). با مراجعه به جدول مورگان، تعداد ۲۴۸ ورزشکار به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. محقق از پرسشنامه دانش آفرینی در ورزش لاوسون (۲۰۰۳) و عملکرد تیم های کاری مایک وست و ویکز (۱۹۹۴) برای جمع آوری داده های آماری استفاده کرد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و از آزمون های آمار استنباطی (تحلیل رگرسیون چندگانه به روش هم زمان) استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد ابعاد دانش آفرینی در ورزش قابلیت پیش بینی متغیر عملکرد تیم های کاری را داشتند. درنتیجه مدیران ورزش راگبی در کشور با ایجاد ساختاری در راستای علاقه مند کردن ورزشکاران به وررزش راگبی می توانند نه تنها یک نقش حیاتی برای فهم رفتارهای مثبت و بهبود عملکرد تیم های کاری پایه گذاری کنند، بلکه همچنین با به کارگیری دانش آفرینی توسط ورزشکاران بر مبنای اهداف کارکردی از پیش تعیین شده موجب تقویت عملکرد تیم های کاری و درنتیجه موفقیت ورزشی در بین ورزشکاران خواهد شد.

Keywords:

دانش آفرینی در ورزش , عملکرد , تیم های کاری , رشته راگبی