مقایسه انگیزش شغلی کارکنان حوزه تربیت بدنی و سلامت در نیروهای مسلح بر اساس نظریه هرزبرگ

هدف تحقیق حاضر مطالعه تطبیقی انگیزش شغلی کارکنان حوزه تربیت بدنی و سلامت در نیروهای مسلح بر اساس نظریه هرزبرگ بود. روش پژوهش توصیفی بوده، و جامعه مورد مطالعه شامل کلیه کارکنان  حوزه ورزش دو و میدانی و هندبال نیروهای مسلح می باشد. کل جامعه آماری یعنی ۳۳ نفر، به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسش نامه محقق ساخته اطلاعات فردی و پرسش نامه اختصاصی جهت تعیین اولویت های انگیزشی- بهداشتی استفاده گردید. پرسشنامه ها برای اعتباریابی به متخصصان مربوطه ارائه گردید. برای محاسبه پایایی پرسش نامه از روش آماری آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب پایایی آن ۸۸/۰ محاسبه گردید. داده ها با روش آمار توصیفی، ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون کلموگروف اسمیرنف و آزمون t مستقل، تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که در هر دو حوزه ورزش هندبال و دو ومیدانی، وجود تعهد و مسئولیت در محیط کار، از بیشترین اولویت انگیزش شغلی برخوردار بود و در زمینه عوامل بهداشتی، نحوه ارتباط با دیگران در حوزه ورزش دو و میدانی و نحوه سرپرستی و نظارت شغلی در حوزه ورزش هندبال، از مهم ترین موارد بودند، حقوق و مزایا و امنیت شغلی در رده آخر اولویت بهداشتی قرار گرفتند. بین عوامل انگیزشی و بهداشتی در سطح معناداری ۰۱/۰، همبستگی وجود داشت. همچنین همبستگی معکوسی در سطح ۰۵/۰ بین تحصیلات و عوامل انگیزشی و بهداشتی شغلی وجود مشاهده شد. بین عوامل انگیزشی در حوزه ورزش دو و میدانی و هندبال نیروهای مسلح، تفاوت معناداری دیده نشد، در صورتی که بین عوامل بهداشتی در این دو حوزه ورزشی، در سطح ۰۵/۰ تفاوت معناداری مشاهده شد.

Keywords:

Occupational Motivation , Sanitation , Armed Forces , Herzberg Theory , physical education , Health , Track and Field , Handball